Wiedźmińska Wiki

Przenieśliśmy się! Gamepedia połączyła siły z Fandomem, w rezultacie czego ta wiki została połączona ze swoim odpowiednikiem na Fandomie. Wiki została zarchiwizowana; prosimy czytelników oraz edytorów o przeniesienie się na połączoną wiki na Fandomie. Kliknij, aby przejść do nowej wiki.

CZYTAJ WIĘCEJ

Wiedźmińska Wiki
Znacznik: VisualEditor
Login8765 (dyskusja | edycje)
Znacznik: VisualEditor
Linia 147: Linia 147:
 
*[[Król Rybak (NPC)]]
 
*[[Król Rybak (NPC)]]
 
*[[François le Goff]]
 
*[[François le Goff]]
  +
*[[Andrée Bourbeau]]
  +
*[[Monsieur de Bourbeau]]
 
*[[Jacob]]
 
*[[Jacob]]
 
*[[Wiedźma z Rysiej Skały]]
 
*[[Wiedźma z Rysiej Skały]]

Wersja z 16:19, 9 lip 2019

Toussaint
{{{artykuł-flaga}}} {{{artykuł-herb}}}
Język urzędowy
Język Wspólny
Stolica
Beauclair
Ustrój
Monarchia
Typ państwa
Księstwo
Status polityczny
Zależne od Nilfgaardu
Głowa państwa
Księżna Anna Henrietta
Pozycja geograficzna

Toussaint  - księstwo rządzone przez księżną Annę Henriettę ze stolicą w Beauclair, uważane przez wszystkich za księstewko z bajki, wiecznie podpite i rozbawione, którego nikt nie traktuje poważnie. Zasłynęło z wyrobu najlepszych win, eksportowanych na cały świat, tak dobrych dzięki wulkanicznej glebie i mikroklimacie. W Toussaint nie działają żadni agenci i szpiedzy, kraj ten nie ma też żadnej regularnej armii, tylko błędne rycerstwo, które ma za zadanie chronić traktów. W Toussaint tradycja jest rzeczą świętą, więc hucznie obchodzi się wszystkie święta takie jak Yule, Belleteyn, czy Święto Kadzi.

Historia

Przed przybyciem w te strony ludzi Toussaint przez około 1500 lat znajdowało się pod panowaniem Aen Seidhe. Podczas ich  rządów wzniesionych zostało wiele monumentalnych miast i budowli, z czego na największą uwagę zdecydowanie zasługuje miasto Beauclair i pałac książęcy, który z czasem został odnowiony przez samego Faramonda. W 781 roku elfy zostały wyparte z swych białych miast przez ludzi dowodzonych przez niejakiego Ludovika, który koronował się następnie na pierwszego ludzkiego władcę Toussaint. Elfy odchodząc w góry zabrały wszystko, co zabrać się dało oraz zniszczyły to co musiały zostawić. Koniec elfiego panowania został oficjalnie przypieczętowany poprzez złożenie hołdu lennego Ludovikowi Pierwszemu przez ostatniego elfickiego króla Divethafa. Ludovik odebrał hołd nie szczędząc przy tym byłemu królowi szyderstw i obelg, a następnie wyrzucił go z pałacu jak żebraka. Elf poprzysiągł królowi zemstę, której jednak nie zdążył dopełnić. W rocznicę hołdu lennego Divethaf wraz z prawie całą okoliczną nieludzką ludnością zginął w pogromie urządzonym pod Gorgoną. Od tego wydarzenia Toussaint nie było miejscem chętnie odwiedzanym przez nieludzi.

Podczas Koniunkcji Sfer w Toussaint otworzyły się Wrota, przez które przywędrowały tu wampiry wyższe. Dla uwięzionych w obcym sobie świecie nowoprzybyłych istot Toussaint stało się bardzo ważnym miejscem, które przypominało im o ich dawnym domu. Z tych też względów w krainie tej zamieszkał Ukryty – potężny i bardzo stary wampir wyższy, który postanowił strzec miejca, gdzie otworzyły się Wrota. W Toussaint wzniesiona została również twierdza Tesham Mutna, gdzie lud wampirów podzielił się na trzy klany. Członkowie klanu Ammurun udali się na zachód, za Wielkie Morze, klan Tdet wyruszył na wschód, zaś klan Gharasham, z którego wywodził się m.in. Emiel Regis pozostał na środkowej części Kontynentu. Tesham Mutna jest również pamiątką kaźni, którą wampiry sprawiły ludziom podczas pierwszych prób rozpoczęcia hodowli trzody ludzkiej. Po pewnym czasie forteca została przemianowana na więzienie dla Khagmara, który swoim bestialstwem i okrucieństwem sprowokował ludzi do ataków na swoich pobratymców.

Wiedźmin 3: Krew i Wino 

W czasie Wojen Północnych, za rządów Anny Henrietty, Toussaint nie doświadczyło w żaden sposób działań wojennych. Wojska Nilfgaardu nie nawiedziły księstwa również podczas wojny z lat 1274-1275. Państwo księżnej dotknęło jednak inne nieszczęście. W 1275 roku w Beauclair doszło do czterech, tajemniczych morderstw, które przypisano nadnaturalnej istocie nazwanej przez gawiedź Bestią Beauclair. Ofiarami byli przedstawiciele beauclarskiej szlachty, a same morderstwa zbiegły się z urządzanym w Toussaint turniejem rycerskim. By zażegnać niebezpieczeństwo księżna wezwała wiedźmina Geralta z Rivii. Mistrz wiedźmiński ustalił, że za morderstwami stał szantażowany wampir wyższy Dettlaff van der Eretein. Zleceniodawcą zabójstw była zaś sama Sylvia Anna, starsza siostra Anny Henrietty, którą przed laty wygnano z dworu z powodu rzekomej, ciążącej nad nią Klątwy Czarnego Słońca. Gdy wampir stojący za morderstwami dowiedział się, że go oszukano wpadł w furię i wykorzystując podległe mu wampiry zaatakował Beauclair, które w kilka chwil spłynęło krwią. Ostatecznie dzięki Geraltowi z Rivii kryzys został zażegnany.

Geografia i środowisko naturalne

Toussaint znajduje się w obrębie Cesarstwa Nilfgaardu, a dokładniej w jego północno-wschodniej części. Występujące tu gleby wulkaniczne oraz ciepły mikroklimat sprawiają, że nawet zimy są łagodne i wilgotne, co ma zbawienny wpływ na tutejsze rolnictwo. Obszar księstwa otoczony jest ze wszech stron górami Amell, które od północy stanowią naturalną granicę z Królestwami Nordlingów. W północnej części księstwa znajduje się najwyższy szczyt – Gorgona, która położona jest w sąsiedztwie świętego gaju druidów Caed Myrkvid. Pod powierzchnią ziemi region usiany jest siecią głębokich i krętych podziemnych korytarzy zbudowanych z skał wulkanicznych.

Największą rzeką Toussaint jest Sansretour, która wypływa z gór Amell, przepływa u podnóża Gorgony i płynie dalej przez całe księstwo tworząc tu jedno z ważniejszych zagłębień winiarskich – Dolinę Sansretour. Inną ważną rzeką jest Blessure, w której to dolinie tworzą się wcale nie gorsze gatunki win. Toussaint to także mnogie jeziora, przy czym jedno z większych – Seidhe Llygad (Górskie Oko)  rozciąga się pod samym Beauclair.

Flora

Warunki klimatyczne wykształciły w tym miejscu specyficzną na skalę Kontynentu roślinność. W lasach, oprócz typowych dla krain Północy sosen i dębów, rosną również cedry i cyprysy. Nie brak też charakterystycznych dla tej strefy klimatycznej wiecznie zielonych krzewów i karłowatych drzew.  W tutejszym ekosystemie dużą rolę odgrywają rośliny uprawne. Wśród nich najczęściej spotykaną jest winorośl, z której powstają w tym zakątku świata znane na cały Kontynent wina. Popularnymi roślinami uprawnymi są tu także drzewa oliwne, figowe oraz cytrusowe.

Fauna – zwierzęta i potwory

Z racji rzeźby terenu oraz krajobrazu Toussaint prócz pospolitej polnej i leśnej zwierzyny występują tu także stworzenia żyjące w górach, jak np. pantery. Region jest także domem dla zróżnicowanego ptactwa, którego najbardziej charakterystycznymi przedstawicielami są między innymi bażanty i pawie.

Toussaint nie brakuje jednak potworów, także tych bardziej krwiożerczych. W górach i na wzgórzach przebywają wszelakie skrzydlate hybrydy i drakonidy, jak harpie, gryfy i plujące ogniem oszluzgi. Wśród nich przebywa także jedyny żyjący przedstawiciel gatunku Regulus Platinum, znany powszechnie jako bazyliszek srebrzysty. W górskich wąwozach mieszkają olbrzymy i trolle skalne, które często schodzą na tutejsze doliny. W niższych partiach krajobrazu, w lasach i bagnach, występują archespory, skolopendromorfy oraz wichty. W dużych i starych kompleksach leśnych można się za to natknąć na podgatunek leszego – borowego. Trupojady ze względu na małą ilość pożywienia pokazują się w tej krainie stosunkowo rzadko, choć od czasu do czasu można spotkać parszywca – silniejszego kuzyna zgnilca. W toussaintckich rozbudowanych jaskiniach leża mają szarleje, kikimory oraz nieco bardziej rozumne korredy i pukacze.

Wyjątkowymi i niezwykle groźnymi stworzeniami zamieszkującymi Toussaint są wampiry, których ze względu na aspekty historyczne jest tu (w porównaniu do innych krain) całkiem dużo. Zarówno jednak dzikie i prymitywne garkainy i fledery, jak i rozumne bruxy i alpy zwykle trzymają się z dala od ludzkich sadyb i przebywają w swoich sekretnych siedzibach.

Władza i wojskowość

Toussaint jest księstwem lennym Nilfgaardu, w którym pozorną władzę sprawuje ciesząca się uwielbieniem ludu księżna Anna Henrietta. Ze względu na małą istotną rolę polityczną Toussaint i jego absolutną bierność w polityce zagranicznej, w kraju nie działają żadni szpiedzy, ani służby specjalne. Ponieważ zaś księstwo omijane jest przez wszelkie wojny to jedyną siłą zbrojną są błędni rycerze, którzy strzegą traktów i granic przed grasantami. I choć błędni rycerze szczycą się dumą, honorem, bezinteresownością i ślubami, to nie widzą niczego zdrożnego w odbieraniu od książęcego kamerariusa comiesięcznej zapłaty za służbę. Bezpieczeństwa księżnej i księstwa strzeże również gwardia pałacowa, której dowódcą jest Damien de la Tour.

Gospodarka i ekonomia

Najbardziej dochodowym i  zarazem najbardziej popularnym w księstwie zajęciem od lat jest uprawa winorośli, z której produkowane są wyborne i znane na cały świat wina. Najsłynniejsze zagłębia winiarskie znajdują się w dolinach Sansretour i Blessure, gdzie funkcjonują najbardziej prestiżowe winiarnie w całym Toussaint. Jedną z nich jest Castel Ravello, z której pochodzą tak przednie produkty, jak Evreluce, Pomino, Fiorano oraz słynne Est Est. Prym wiodą również winnice Coronata oraz Vermentino, które zresztą stale ze sobą rywalizują. Innymi ważnymi wytwórniami win w okolicy są również Belgaard, Nuragus, Castel Toricella, Sancerre i Pomerol. W wyniku kryzysu ekonomicznego doszło jednak do upadku takich placówek jak Tufo, Casteldaccia , które obecnie oczekują na nowych właścicieli, którzy zdołają przywrócić im dawny blask.

Drugą najpopularniejszą uprawą po winorośli jest drzewo oliwne, które jest źródłem oliwy z oliwek oraz cennego w snycerstwie drewna. Najcenniejszym drzewem w regionie jest jednak dąb beauclairski, który stosowany jest do produkcji beczek na wino. Miejscem, gdzie obróbce poddaje się zaś największe ilości drewna jest tartak Rioux-Cannes.

Wbrew pozorom nie tylko winem i oliwą Toussaint stoi. Tutejsze ziemie pełne są łupku i innych drogocennych kamieni budowlanych, które wydobywane są chociażby w kamieniołomie Ardaiso. Innym wartościowym towarem eksportowym jest owcza wełna, zwłaszcza ta pochodząca od merynosów, która na kupieckich targach osiąga zawrotne ceny.

Mieszkańcy, wierzenia i tradycje

Społeczeństwo Toussaint składa się w dużej części z ludzi, przedstawiciele innych ras od czasu wygnania elfów i pogromu pod Gorgoną stanowią znikomy odsetek populacji w księstwie. W ciągu ostatnich lat dało się jednak zauważyć zmniejszenie napięcia międzyrasowego i częściowy zanik uprzedzeń wobec nieludzi, dzięki czemu kraj jest chętniej odwiedzany przez krasnoludy, czy elfy.

Jak głosi popularne powiedzenie, tradycja w Toussaint to rzecz święta. Jednym z jej podstawowych elementów jest między innymi winiarstwo, które odgrywa dużą rolę nie tylko w gospodarce księstwa, ale także w życiu kulturalnym jego mieszkańców. Trunek ten leży u podstaw bachicznego i radosnego życia Toussaintczyków oraz jest główną siłą napędową dla wszelkich dworskich zabaw i uroczystości. Sami mieszkańcy księstwa oprócz wesołego i beztroskiego nastawienia do życia słyną jednak także z naiwności i gnuśności połączonej z snobizmem i obłudą. Reprezentantami tych cech są głównie mieszkańcy Beauclair, na czele z dworem książęcym. Pozostali mieszkańcy księstwa charakteryzują się bardziej praktycznym i przyziemnym podejściem do życia.

W Toussaint hucznie celebruje się wszystkie święta, najważniejszym z nich jest zaś Święto Kadzi, które obchodzi się po zakończeniu winobrania. Jego główną częścią jest rytuał deptania winogron przez panującego władcę przy asyście wybranego partnera. Święto Kadzi powiązane jest z powszechnym spożyciem Est Est, najlepszego wina z Toussaint.

Ogromną rolę w świadomości narodowej Toussaintczyków odgrywa etos rycerski, etyka dworska oraz poczucie honoru. Orędownikami i strażnikami tych wartości są błędni rycerze, którzy stanowią w Toussaint prestiżową i cieszącą się poważaniem frakcję. Oprócz rozległych przywilejów mają oni również obowiązki, do których należy nie tylko obrona księstwa i służba Jej Książęcej Mości, ale także stanowienie wzoru do naśladowania oraz godne reprezentowanie dworu władcy. Kanon właściwych zachowań i moralnych zasad obowiązujących rycerzy reguluje Kodeks Pięciu Cnót, który według legendy ustanowiła sama Pani Jeziora zamieszkująca jezioro Lac Célavy. Według niego cnotliwy człowiek powinien kierować się w życiu honorem, mądrością, hojnością, walecznością  i współczuciem. Inna legenda mówi, że rycerz, który będzie żył w zgodzie z tymi zasadami i stawi się przed oblicze Pani Jeziora, otrzyma od niej specjalne łaski.

Bezsprzecznie najbardziej ulubionym kultem Toussaintczyków jest ten sławiący imię proroka Lebiody. Zwolenników tego przewodnika duchowego przybyło szczególnie dużo za panowania księżnej Karoberty, kiedy to Toussaint odwiedził jeden z jego uczniów – Plegmund. Jego czyny, cuda i mądrości zaczerpnięte z Dobrej Księgi były tak przekonujące, że w dość krótkim czasie zdołał on nawrócić większą część mieszkańców księstwa na nową wiarę. Wtedy też właśnie powstała świątynia ku czci proroka, która stała się miejscem modłów i pielgrzymek dla wielu wyznawców. Plegmund uznał jednak, że sama świątynia nie jest wystarczająco dobrym miejscem do sławienia imienia Lebiody. Koniec końców misjonarz zdołał przekonać Karolinę Robertę do zbudowania ogromnego posągu przedstawiającego proroka. Prace nad nim trwały  jeszcze do rządów wnuczki księżnej – Anny Henrietty.

Heraldyka

Miasta i wsie

Winnice

Obiekty naturalne

Niektórzy mieszkańcy Toussaint

Władcy Toussaint

Inni mieszkańcy

Pozostali mieszkańcy

Tymczasowi goście Toussaint

Dane z książek Sapkowskiego

W Beauclair, na dworze księżnej pani Anarietty, cięgiem aby bal albo uczta.


Pani Jeziora, str. 61

Na honor, będzie w Beauclair wszystko (...) Bale, uczty, rauty, biesiady i wieczorki poetyckie.


Pani Jeziora, str. 61
Wrócił rycerz prawy
Z wojennej zabawy
Miła nie czekała
Wcześniej się wydała
Hej, hola, hola
Rycerska dola!

Z przydrożnych chaszczy, płoszone rycerskim śpiewem, z krakaniem zrywały się wrony.
Wkrótce wyjechali z lasów wprost w dolinę, między wzgórza, na szczytach których bielały wieże zameczków, wyraźnie na tle sinego, barwiącego się granatowymi smugami nieba. Łagodne zbocza wzgórz, jak okiem sięgnąć, porastały karne niby wojsko szpalery równiutko przyciętych krzaków. Ziemia wysłana tam była czarownymi i złotymi liśćmi.
- Co to jest? - spytała Angoulême. - Winorośl?
- Winna latorośl, a jakże - stwierdził Reynart de Bois-Fresnes. - Słynne doliny Sansretour. Najprzedniejsze wina świata tłoczy się z gron, które tu dojrzewają.
- Fakt - przyznał Regis, który jak zwykle znał się na wszystkim. - Rzecz w wulkanicznej glebie i tutejszym mikroklimacie zapewniającym rokrocznie idealną wprost kombinację dni słonecznych i dni z opadem. Jeśli do tego dodamy tradycję, wiedzę i pieczołowitość pracowników winnic, otrzymamy rezultat w postaci produktu najwyższej klasy i marki.
- Dobrzeście to ujęli - uśmiechnął się rycerz. - Marka to jest to. O, spójrzcie choćby tam, na ten stok pod zameczkiem. U nas zameczek daje markę winnicy i piwnicom, które są głęboko pod. Ten tam nazywa się Castel Ravello, z jego winnic pochodzą takie wina, jak Erveluce, Fiorano, Pomino i sławne Est Est. Musieliście słyszeć. Za antałek Est Est płacą tyle, co za dziesięć antałków wina z Cidaris czy z nilfgaardzkich winnic pod Albą. A tam, o, popatrzcie, jak okiem sięgnąć inne zameczki i inne winnice, a nazwy też pewnie nie będą wam obce: Vermentino, Toricella, Casteldaccia, Tufo, Sancerre, Nuragus, Coronata, wreszcie Corvo Bianco, po elfiemu Gwyn Cerbin. Tuszę, że nieobce są wam te nazwy?
- Nieobce, phuu - wykrzywiła się Angoulême. - Zwłaszcza z nauki, by sprawdzić, czy tego któregoś słynnego wypadkiem szelma karczmarz nie nalał zamiast normalnego jabłkowego, bo wtenczas trzeba było nieraz rano konia w synku zostawić, tyle takie Castel czy Est Est kosztowało. Tfu, tfu, nie pojmuję, to dla wielkich panów chyba takie jakieś markowe, my, zwyczajni ludzie, możemy i tym tańszym nie gorzej się narąbać. A i to wam powiem, bom doświadczyła: rzyga się tak samo po Est Est jak i po jabcoku.


Pani Jeziora, str. 64-65

Ale ludzie gadają, że to dlatego, że nasze piwnice z głębokimi pieczarami się pono łączą z samym środkiem ziemi. Wiele u nas takich lochów i jaskiń…


Pani Jeziora, str. 73

(...) przecie pod zamkami mile całe lochów się ciągną, coraz to głębiej i głębiej, do środka ziemi chyba te lochy sięgają.


Pani Jeziora, str. 80

Ciekawostki

  • W języku francuskim, Toussaint w dosłownym tłumaczeniu oznacza Wszyscy Święci.
  • Jednym z przywódców powstania haitańskiego przeciwko francuskim rządom kolonialnym na tej wyspie (Haiti) był Toussaint L'Ouverture.

Galeria

Wiedźmin 3 Krew i Wino