Hjalmar an Craite

Hjalmar an Craite
Plik:Hjalmar an Craite 12.jpg
Informacje podstawowe
Przydomek / pseudonim(y)	Krzywogęby Zabójca Giganta
Pochodzenie	Skellige
Tytuł(y)	Król Wysp Skellige (opcjonalnie)
Profesja	Wojownik Król (opcjonalnie) Doradca Królowej
Płeć	Mężczyzna
Rasa	Człowiek
Przynależność	Klan Craite
Informacje rodzinne
Kolor włosów	Rudy
Kolor oczu	Ciemny
Informacje rodzinne
Rodzina	Cerys an Craite (siostra)
Rodzice	Crach an Craite (ojciec)
Wystąpienia

Hjalmar an Crate - syn Cracha an Craite, dziedzic tronu Wysp Skellige , brat Cerys an Crate .

Ostatecznie może zostać królem Skellige lub wspomagać Cerys w rządach. Może też razem z Cerys zginąć w potyczce z nilfgaardczykami.

Znajomy Geralta z Rivii.

Ciekawostki i inne informacje

• Głosu Hjalmara an Crate użyczył Grzegorz Kwiecień,
• Miał dwóch niezaliczających się do kanonu braci - Ragnara i Lokiego, z których co najmniej jeden był bratem przyrodnim,
• Pojawia się w pożegnaniu białego wilka na ślubie Geralta i Yennefer.

Biografia

Urodził się w 1248 roku jako syn Cracha an Craite.

Znajomość z Cirillą

Co zimę młodzież z An Skellig organizowała zawody łyżwiarskie (tzw. skok łososia), w których Hjalmar był wielokrotnym czempionem. Na początku 1263 roku został wyzwany przez cintryjkę Cirillę. Dziewczyna skoczyła przed długi rząd kamieni, a Hjalmar, by nie narazić się na pośmiewisko, musiał zaryzykować skok przez dłuższy rząd. Próba się nie powiodła, a chłopak złamał nogę, rękę, cztery żebra i uszkodził twarz. Do końca życia została mu blizna i przydomek Krzywogęby.

Po niesławnym skoku Hjalmar został owinięty w bandaże, leżał w łóżku i kurował się, tymczasem Cirilla wciąż przebywała na wyspach Skellige. Przychodziła do niego, czytała książki i opowiadała historie. Wiosną Hjalmar zakomunikował Crachowi an Craite, że zaręczył się z jedenastolatką.

Gdy Calanthe dowiedziała się o zaręczynach, nie bagatelizowała sprawy i zabrała Ciri do Cintry, mimo że ta się buntowała. Królowa miała plany mariażu wobec wnuczki, a plotki mogły temu zaszkodzić. Hjalmar na dwa dni odciął się od świata. Gdy wyzdrowiał, chciał ukraść skif i sam płynąć do ukochanej, jednak Crach wybił mu z głowy ten pomysł rzemieniem.

Wojny z Nilfgaardem

Kilka miesięcy później nilfgaardzkie wojska przeszły przez Schody Marnadalskie, nacierając na Cintrę. Hjalmar stanął w bitwie w Marnadalu i pod Sodden przeciw Czarnym. Mścił się również na nilfgaardzkich wybrzeżach za niby-narzeczoną, o której sądzono, że zginęła podczas bitwy o Cintrę.

Podczas wydarzeń na wyspie Thanedd prawdopodobnie wspierał powstanie w Attre ze swoim ojcem. Niedługo po przewrocie czarodziejów Yennefer została zdekompresowana i zawieziona do Montecalvo, by wtajemniczyć ją w działalność Loży Czarodziejek. Organizacja planowała przechwycić Ciri i wykorzystać ją do własnych celów. Yennefer uciekła stamtąd, teleportując się przypadkowo niedaleko Skellige. Dostała się na wyspę, gdzie poprosiła o pomoc Cracha an Craite. Ostatecznie jarl się zgodził. Hjalmar, gdy dowiedział się o misji ratunkowej Ciri, zgłosił się jako jeden z piętnastu płynących Tamarą (m.in. z Asą Thjazi i Guthlafem). 28 sierpnia grupa ochotników na czele z Yennefer wyruszyła w stronę Głębi Sedny. 29 sierpnia zespół zobaczył światła latarni Peixe de Mar. Yennefer kazała wyznaczyć wówczas osiem osób z załogi Tamary, które miały przejść na drugi drakkar, Alkyone. Hjalmar chciał się zgłosić, ale czarodziejka na to nie pozwoliła. Został na statku z Asą Thjazi, trzymali się na uboczu. W miejscu, w które wpłynął drakkar Alkyone niebo poczerniało i zaczęła się magiczna burza. W końcu statek wpadł w wir. Załoga Tamary postanowiła popłynąć na ratunek, ale było już za późno. Alkyone wirował z nadzwyczajną prędkością. Załoga Asy Thjazi zaniechała jednak wiosłowania po usłyszeniu przerażających krzyków z wirującego drakkara. Alkyone zaczął się unosić, a ze statku zaczęli skakać ludzie. Na rozkaz Thjazi drakkar podpłynął bliżej, jednak zdołano wyłowić jedynie dwa ciała. Tamara zdołała wrócić na Skellige .

Gry

Wyprawa na Undvik

Kiedy umarł Bran, stało się konieczne wybranie nowego króla. Hjalmar, aby dowieść, że jest godny tytułu monarchy, postanowił pokonać lodowego giganta grasującego na Undvik i tym samym zwrócić klanowi Tordarroch jego ojczystą ziemię. Zebrał więc drużynę spośród przyjaciół oraz ochotników i wyruszył na wyspę.

Skelligijczycy musieli płynąć przez sztorm, a przy brzegu zaatakowały ich syreny. Sternik nie słyszał ostrzeżeń pozostałych członków załogi, ponieważ miał wosk w uszach – statek rozbił się na skałach. Kilku mężczyzn zginęło, ocaleli musieli nieść rannych na noszach. Syreny nadal atakowały, więc Hjalmar próbował je odpędzić rogiem hornvali, jednak wywołał lawinę.

Później drużyna spotkała szaleńca uwięzionego w łodzi i rozbiła obóz w starej wieży strażniczej. W nocy Egnar z Faroe ukradł róg hornwala i wymknął się z obozowiska. Za nim podążył Folan, jednak nie udało mu się odzyskać przedmiotu. Kiedy ponownie zaatakowały syreny, drużyna znowu straciła kilku członków.

Następnie wojownicy dotarli do wsi Urskar, gdzie natknęli się na giganta. Uciekli w stronę pobliskich jaskiń, jednak potwór zabił paru z nich. Przedostali się przez pieczary, zabijając harpie i ponownie tracąc kilku towarzyszy. Nadal uciekali przed olbrzymem. Minęli kuźnię klanu Tordarroch i dotarli do ruin Dorve, dzięki czemu przestali być ścigani.

Wiedźmin 3: Dziki Gon

Hjalmar nie mógł być obecny na stypie zorganizowanej po śmierci króla Brana, więc deklarację o uczestnictwie w wyścigu o koronę złożył w jego imieniu Crach.

Wkrótce na Undvik dotarł Geralt z Rivii, którego jarl Ard Skellig poprosił o pomoc synowi. Wiedźmin i Folan odnaleźli młodego an Craite, atakowanego przez syreny, w ruinach Dorve. Skelligijczyk próbował obronić swojego towarzysza, Leifa, jednak Biały Wilk stwierdził zgon rannego. Hjalmar wziął więc jego miecz, aby użyć go w walce z gigantem.

Mężczyźni dotarli do leża potwora i zastali go podczas snu, natomiast w pobliskiej klatce zauważyli uwięzionego Vigiego Pomyleńca, który domagał się uwolnienia. Hjalmar uważał, że lepiej zostawić go zamkniętego, ponieważ był nieobliczalny i mógłby przysporzyć kłopotów.

Geralt postanowił pomóc schwytanemu Skelligijczykowi, jednak gdy otworzył klatkę, ten obudził giganta. Wojownikom wspólnie udało się pokonać potwora.

Po zakończonej walce Hjalmar oznajmił, że dopilnuje, aby skaldowie ułożyli pieśń o Geralcie Zabójcy Giganta, jednak wiedźmin mógł oddać zaszczyt zabicia potwora jemu.

Podczas uczty koronacyjnej kłócił się z Cerys, a także walczył na pięści z vildkaarlami. Przetrwał rzeź, a kiedy Lugos Szalony żądał wyjaśnień, bronił ojca. Jarlowie nakazali an Craite odnaleźć sprawców masakry pod groźbą przeklęcia rodu. Hjalmar jako jedyny widział przemianę vildkaarlów w ludzi-niedźwiedzi, jednak zataił tę informację przed pozostałymi ocalałymi, ponieważ uważał, że hańbę można zmyć tylko czynem, natomiast Cerys, która o niczym nie wiedziała, chciała przeprowadzić dokładne śledztwo na miejscu.

Cerys i Geraltowi udało się ustalić, że za atak berserków odpowiadała Birna Bran, a Hjalmar nie odnalazł żadnych dowodów na niewinność swojego klanu, tym samym przegrywając wyścig o koronę.

Później został wysłany przez Cerys do Kaer Morhen, aby wspomóc Geralta i jego sojuszników w obronie Ciri przed Dzikim Gonem. Razem z nim do twierdzy udali się ocaleli członkowie wyprawy na Undvik. Był obecny na pogrzebie Vesemira i zapewnił Białego Wilka o chęci dalszej pomocy Ciri. Następnie wrócił na Skellige.

Kiedy flota cesarska wpłynęła na teren Skellige, werbował wojowników na drakkary i atakował Nilfgaardczyków.

Wziął również udział w ostatecznej bitwie z Gonem na Undvik, widział Ciri przy Naglfarze.

Zadania

• Władca Undvik
• Królewski Gambit
• Bitwa o Kaer Morhen
• Na Cienkim Lodzie

Dane z książek Sapkowskiego

Gniew i zakazy Calanthe nie trwały dłużej niż pół roku, potem Ciri znowu

zaczęła spędzać tu lata i zimy... Na łyżwach jeździła jak czart, ale żeby skakać „łososiem” w zawody z chłopakami? I wyzywać Hjalmara? W głowie się nie mieściło! – Skoczyła – domyśliła się czarodziejka. – Skoczyła. Skoczyło to małe cintryjskie półdiablę. Prawdziwe Lwiątko z krwi Lwicy. A Hjalmar, by nie narazić się na pośmiewisko, musiał zaryzykować skok przez jeszcze dłuższy rząd kamieni. Zaryzykował. Złamał nogę, złamał rękę, złamał cztery żebra i rozwalił twarz. Do końca życia zostanie mu blizna. Hjalmar Krzywogęby! I jego słynna narzeczona! He, he!
— Wieża Jaskółki, str. ??

Galeria

Wiedźmin 3: Dziki Gon

• 
• Hjalmar an Craite 10.jpg
• 
• 
• 
• 
• 
• Hjalmar an Craite 11.jpg
• Hjalmar an Craite 13.jpg
• Hjalmar an Craite 14.jpg
• Hjalmar an Craite 12.jpg
• W3 SS Hjalmar an Craite 2.jpg

Wiedźmin Pożegnanie Białego Wilka

• 52 Hjalmar.jpg

Gwint

• W3 SS Hjalmar Gwint.jpg