Szablon:Postać Infobox Geralt, Geralt z Rivii, Gwynbleidd (Starsza Mowa: Biały Wilk) lub Rzeźnik z Blaviken - Jest to wiedźmin, główny bohater książek i opowiadań Andrzeja Sapkowskiego.
Geralt był dzieckiem czarodziejki Visenny oraz (prawdopodobnie) wojownika imieniem Korin (bohaterów opowiadania Droga, z której się nie wraca). Krótko po narodzinach został zabrany matce do Wiedźmińskiego Siedliszcza - Kaer Morhen. Przeżył standardowe Próby, między innymi Próbę Traw, zaskakująco dobrze, więc jako jednego z niewielu wybrano go do dodatkowych eksperymentów. Był jedynym, które te eksperymenty przeżył, okupił to jednak całkowitym zanikiem pigmentu włosów, czego efektem był jego najbardziej charakterystyczny znak - białe włosy. Dzięki mutacjom uzyskał praktycznie nadludzkie możliwości fizyczne i psychiczne (większy refleks, szybkość, siła czy ostrzejszy słuch). Po ukończeniu wiedźmińskiego szkolenia ruszył w świat na swoim koniu Płotce (nazywał tak każdego konia) jako najemny łowca potworów, przeżywając liczne przygody.
thumb|300px|left
Michał Żebrowski jako Geralt
Geralt nie wierzył w przeznaczenie dlatego chcąc sprawdzić jego moc, zażądał, zgodnie z Prawem Niespodzianki, nienarodzonego dziecka Pavetty i księcia Duny'ego. Nie zabrał go jednak. Mimo to, gdy 3 razy jego los związał się losem Ciri - córki Pavetty i Duny'ego, zaopiekował się dziewczynką i pokochał jak własną córkę.
Jego najlepszym przyjacielem był bard Jaskier, a kochanką i miłością życia czarodziejka Yennefer.
Dane z książek Sapkowskiego
Nieznajomy nie był stary, ale włosy miał prawie zupełnie białe. Pod płaszczem nosił wytarty skórzany kubrak, sznurowany pod szyją i na ramionach. Kiedy ściągnął swój płaszcz, wszyscy zauważyli, że na pasie za plecami miał miecz.
— Ostatnie życzenie, str. 9
- Znak wiedźminski masz?
Nieznajomy znów sięgnął w rozcięcie kaftana, wygrzebał okrągły medalion na srebrnym łańcuszku. Na medalionie wyobrażony był łeb wilka z wyszczerzonymi kłami.
- Imię jakieś masz? Może być byle jakie, nie pytam z ciekawości, tylko dla ułatwienia rozmowy.
- Nazywam sie Geralt.
- Może być i Geralt. Z Rivii, jak wnoszę z wymowy?
- Z Rivii.
— Ostatnie życzenie, str. 10
Ognisko zdążyło już przygasnąć, brzozowe polana są czerwone i przeźroczyste, potrzaskują, tryskają błękitnym płomieniem. Płomień oświetla białe włosy i ostry profil mężczyzny, który otula ją derką i kożuchem.
(...) Mężczyzna pochylił się, płomień ogniska zalśnił w jego oczach. To były dziwne oczy. Bardzo dziwne. Dawniej Ciri lękała się tych oczu, nie lubiła w nie patrzeć. Ale to było dawno. Bardzo dawno.
- Niczego nie pamiętam - szepnęła, szukając jego ręki, twardej i szorstkiej jak nie obrobione drewno.
Geralt w grze Wiedźmin
— Krew elfów, str. 8
Zmienił się. Sprawiał wrażenie, jakby się postarzał. Triss wiedziała, że to biologicznie niemożliwe - wiedźmini starzeli się, owszem, ale w tempie zbyt wolnym, by zwykły śmiertelnik lub czarodziejka tak młoda jak ona mogli zauważyć zmiany. Ale wystarczyło jednego spojrzenia, by pojąć, że mutacja mogła powstrzymywać fizyczny proces starzenia. Psychicznego nie mogła. Posieczona zmarszczkami twarz Geralta była tego najlepszym dowodem. Triss z uczuciem głębokiej przykrości oderwała wzrok od oczu białowłosego wiedźmina. Oczu, które ewidentnie widziały zbyt wiele. Poza tym nie dostrzegła w tych oczach nic z tego, na co liczyła.
— Krew elfów, str. 52
- Gdzie jest Rience, Myhrman?
Znachor zatrząsł się cały na dźwięk tego głosu. Nie należał do strachliwych, było niewiele rzeczy, których się bał. Ale w głosie białowłosego były wszystkie te rzeczy. I jeszcze kilka innych na dodatek.
Nadludzkim wysiłkiem woli opanował lęk pełzający po trzewiach jak ohydny robak.
- Hę? - udał zdumienie. - Co? Kto? Jak powiadacie?
Mężczyzna pochylił się i Myhrman zobaczył jego twarz. Zobaczył oczy. A na ten widok żołądek obsunął mu się aż do odbytnicy.
— Krew elfów, str. 225
Wyszli do przedpokoju. Kocur, który leżał na środku dywanu i zapamiętale lizał wyciągniętą pod dziwnym kątem tylną łapkę, na widok wiedźmina umknął natychmiast w ciemność korytarza.
- Dlaczego koty tak cię nie lubią, Geralt? Czy to ma coś wspólnego z...
- Tak - uciął. - Ma.
Mały Geralt
— Czas pogardy, str. 26
Kot, drzemiący na przypiecku uniósł głowę, zasyczał.
- Goniec królewski?
Aplegatt drgnął Pytanie zadał ten siedzący w cieniu, z którego teraz wyszedł, stając obok gońca. Miał włosy białe jak mleko, ściągnięte na czole skórzaną opaską, czarną kurtkę nabijaną ćwiekami i wysokie buty. Nad prawym ramieniem połyskiwała mu kulista głowica przerzuconego przez plecy miecza.
- Dokąd droga prowadzi?
- Dokąd królewska wola pogna - odrzekł zimno Aplegatt. Nigdy nie odpowiadał inaczej na podobne pytania.
Białowłosy milczał czas jakiś, patrząc na gońca badawczo. Miał nienaturalnie bladą twarz i dziwne ciemne oczy.
- Królewska wola - powiedział wreszcie nieprzyjemnym, lekko chrapliwym głosem - zapewne każe ci się spieszyć? Zapewne pilno ci w drogę?
— Czas pogardy, str. 41
Zbyt się różnimy, by się zrozumieć. Ty jesteś możnym magiem z Kapituły, który osiągnął jedność z Naturą. Ja jestem włóczęgą, wiedźminem, mutantem, który jeździ po świecie i za pieniądze wykańcza potwory.
- Kwiecistość - przerwał czarodziej - została wyparta przez banał.
- Zbyt się różnimy - Geralt nie dał sobie przerywać. - A drobny fakt, że moją matką była, przypadkowo, czarodziejka, tej różnicy zatrzeć nie zdoła.
— Czas pogardy, str. 141
-To wszakże twoi rodacy, wiedźminie - powiedział Regis. - Przecież nazywają cię Geraltem z Rivii.
- Poprawka - odrzekł zimno. - To ja sam się tak nazywam, żeby było ładniej. Imię z takim dodatkiem budzi u moich klientów większe zaufanie.
-Pojmuję - uśmiechnął się wampir. - Dlaczego jednak wybrałeś właśnie Rivię?
- Ciągnąłem patyki.
— Chrzest ognia, str. 307
Dane z pozostałych źródeł
W filmie i w serialu w rolę Geralta wcielił się Michał Żebrowski. Małego Geralta zagrał Maciej Łagodziński. W grze Wiedźmin głosu Geraltowi użyczył Jacek Rozenek.
Ciekawostki i inne informacje
Geralt w komiksie
Geralt w komiksie
- Geralt, jako sierota bez żadnego domu i rodziny chciał z początku przedstawiać się jako Geralt Roger Eryk du Haute-Bellegarde. Dopiero Vesemir uświadomił mu, że to śmieszne, pretensjonalne i kretyńskie. Ostatecznie nadał sobie przydomek "Geralt z Rivii". Nauczył się nawet naśladować rivski akcent.
- Swoje włosy utrzymywał w szyku za pomocą opaski (narzekał, gdy Yennefer zabroniła mu noszenia jej podczas balu)
- Mutacja naczyń krwionośnych uniemożliwia Geraltowi rumienienie się, co jest w niektórych momentach bardzo przydatne.
- Za Geraltem nie przepadały koty, typową ich reakcją na widok wiedźmina była ucieczka.
- W ostatniej scenie "Chrztu ognia" Geralt, w nagrodę za zasługi podczas bitwy z Nilfgardczykami, otrzymał od Meve - królowej Rivii i Lyrii - tytuł szlachecki. Od tej pory mógł siebie nazywać Geraltem z Rivii zgodnie z prawdą...
- Ciri przepowiedziała mu, że zginie od trzech zębów. Jak się okazało, były to widły.
- Podczas uczty u Królowej Calanthe, Geralt przybrał imię Ravix z Czteroroga.
- Chcąc dostać sie do ludzi Słowika Geralt oddał swój wiedźmiński medalion Schirrú, który chciał dowodu śmierci wiedźmina. Półelf niedługo potem ginie spalony w Wiklinowej Babie tracąc znak cechowy wiedźmina.
Zobacz też
cs:Geralt dk:Geralt of Rivia es:Geralt de Rivia lt:Geraltas sk:Geralt z Rivie