Elid - syn Merwiny i Ostrita , brat Elizy.
Charakterystyka[]
Elid był niezbyt urodziwym, blondwłosym chłopakiem. Nie grzeszył inteligencją, w zasadzie uchodził za przygłupa. Z drugiej jednak strony, jego zaletą była empatia dla innych.
Na skutek klątwy miał zdolność przemiany w kruka.
Był nieśmiały, wstydził się spoglądać na dziewki, czego mu zresztą zabraniano. Narzekał na to, skarżąc się pewnego razu, dlaczego jego siostra może, a on nie. Czynił to jedynie pod postacią kruka, ale wtedy to się według niego nie liczyło. Nie pił również alkoholu.
Biografia[]
Dzieciństwo[]
Elid urodził się przed 1237 rokiem, jako nieślubny syn temerskiego wielmoży Ostrita i jednej z jego nałożnic, Merwiny. Po tym jak Merwina odebrała poród Addy Temerskiej, postanowiła zmienić zawód i opuściła Wyzimę aby szukać szczęścia gdzie indziej. Swoje dzieci - Elizę i Elida - oddała swojej mieszkającej na wsi matce. Niedługo potem wybuchła III Wojna Północna. Nastał głód, a na domiar złego babka pochorowała się.
Pewnego dnia jego siostra posłyszała od rannego żołdaka przechodzącego przez wieś o wielkiej bitwie, która odbyła się niedaleko. To była dla ich rodziny prawdziwa okazja. Prędko poszła po Elida, z którym udała się na świeże pobojowisko. Poszukiwali jedzenia i rzeczy które można byłoby spieniężyć bądź wymienić. Niewielką ilość prowiantu, którą odnaleźli, chłopak skonsumował na miejscu, nawet się nie podzieliwszy z Elizą. Wściekła dziewczynka odkroiła i zjadła kawałek trupiego mięsa. Podsunęło jej to myśl, jak zrobić porządny zapas prowiantu i utrzymać przy życiu bliskich.
W domu pochodzenie mięsa Eliza wytłumaczyła tym, że nieopodal wioski znaleźli rannego konia, którego dobili. Rodzeństwo przyszykowało syty posiłek, lecz zapach gotowanego gulaszu przyciągnął ich równie wygłodniałych sąsiadów. Choć miejscowi przez cały ten czas mieli los jej i jej bliskich w poważaniu, to teraz zaczęli się domagać podziału strawy jako wyrazu rzekomej sprawiedliwości. Dzieci nie miały wybory i oddały co miały. Kiedy wieśniacy już się pożywili, Eliza ujawniła straszliwą prawdę o tym, skąd wzięli mięso. Miejscowy guślarz przeklął wówczas chłopca i jego siostrę. Elid miał odtąd stać się krukiem, w ramach kary za ograbienie martwego żołdaka ze złotego pierścienia na pobojowisku.
Elid, Eliza i Ciri[]
Po III Wojnie północnej Elid wraz z siostrą znów wrócili do matki. Nie wiadomo, co przez ten czas chłopak porabiał.
Kiedy po 1275 roku jego matka wezwała wiedźminów w sprawie strzygi, poprosiła aby przy okazji przyjrzeli się także i temu, co się dzieje z Elidem. Chłopak, jak zdradziła, potrafił przemieniać się w kruka.
Elidem zajęła się głównie Ciri, chłopak szybko ją polubił i zaczął traktować jakby przyjaciółkę. Nie udało jej się jednak niczego dowiedzieć, podobnie jak Geraltowi.
Martwił się, kiedy wiedźminka postanowiła sama wyruszyć przeciwko strzydze i próbował ją odwieść od tego zamiaru. Kiedy to się nie udało, spróbował przekonać Elizę by wyniosła się gdzie indziej i oszczędziła Ciri .Kiedy i to zawiodło, udał się do Geralta i Yennefer aby ich ostrzec, że życie ich córki jest zagrożone. Sam udał się również na miejsce walki i próbował odciągnąć siostrę od ciężko rannej Ciri, by jej nie dobiła. Elid liczył cały czas na to, że problem uda się jakoś rozwiązać bezkrwawo.
Gdy Ciri umierała i potrzebowała lekarstwa na jad strzygi, zdesperowany wiedźmin wziął chłopaka do karczmy na rozmowę. Zranił go nożem, niegroźnie, by pobrać od niego trochę krwi, która okazała się być antidotum.
Po śmierci siostry i matki, Elid zatracił swoją świadomość i na dobre przemienił się w kruka.
