Bleobheris albo Wielki Bleobheris - święty dąb, którym opiekują się miejscowi druidzi. Według legendy jest on najstarszym dębem, który wykiełkował z wyrzuconego przez fale Żołędzia zanim te ziemie zamieszkały jakiekolwiek rasy humanoidów. Polana pod Bleobherisem, zwana przez druidów Miejscem przyjaźni, słynie jako miejsce spotkań towarzysko-kulturalnych przedstawicieli wszystkich ras i stanów.
Dane z książek Sapkowskiego[]
Polana pod dębem Bleobherisa, miejsce częstych wieców, postojów podróżnych i spotkań wędrowców, słynęła z tolerancji i otwartości. Opiekujący się wiekowym drzewem druidzi zwali polanę "Miejscem przyjaźni" i chętnie gościli tu każdego.
— Krew elfów, str. 10
- Pokój, pokój! - siwowłosy druid w białej szacie ostrym, władczym głosem zażegnał awanturę. - Nie godzi się, moi panowie! Nie tu, nie pod konarami Bleobherisa, dębu starszego od wszystkich sporów i zwad tego świata! I nie w przytomności poety Jaskra, którego ballady winny uczyć nas miłości, nie kłótni.
— Krew elfów, str. 13
Ha, nawet na żywej korze świętego Bleobherisa, spójrzcie jeno, o, tuż nad głową pana poety, wyrzezany kozikiem ohydny wyraz.
— Krew elfów, str. 19
Ciekawostki i inne informacje[]
- Polana pod dębem Bleobherisa była też miejscem występu słynnego trubadura Jaskra, dwa lata po Rzezi Cintry nawiązującego do historii wiedźmina Geralta i dziecka niespodzianki; występ ten wplątał trubadura w środek bezwzględnych poszukiwań księżniczki z Cintry, zainteresowanie którą wykazywało wiele wpływowych i niebezpiecznych osób.