Wiedźmińska Wiki

Przenieśliśmy się! Gamepedia połączyła siły z Fandomem, w rezultacie czego ta wiki została połączona ze swoim odpowiednikiem na Fandomie. Wiki została zarchiwizowana; prosimy czytelników oraz edytorów o przeniesienie się na połączoną wiki na Fandomie. Kliknij, aby przejść do nowej wiki.

CZYTAJ WIĘCEJ

Wiedźmińska Wiki
Yennefer z Vengerbergu
G S Yennefer 01
Informacje podstawowe
Przydomek / pseudonim(y)
Yen , Yenna , Janka , Janeczka
Pochodzenie
Vengerberg, Aedirn
Tytuł(y)
Członkini Rady Czarodziejów
Profesja
Czarodziejka
Płeć
Kobieta
Rasa
Kwarteronka
Narodowość
Toussaint
Informacje rodzinne
Kolor włosów
Czarny
Kolor oczu
Fiołkowy
Informacje rodzinne
Rodzina
Geralt (mąż)
Ciri (przybrana córka)
Wystąpienia

Yennefer z Vengerbergu - czarodziejka , żona Geralta z Rivii i przybrana matka Ciri, członkini Rady i Loży.

Urodzona w Belleteyn 1173 roku. Chociaż miała 94 lata w czasie rozgrywania się wydarzeń opisanych w Wieży Jaskółki, utrzymywała młody wygląd i urodę przy pomocy magii. Na szyi nosi obsydianową gwiazdę (jej osobisty amulet).

W bitwie na Wzgórzu Sodden została oślepiona przez Fringillę Vigo. Wzrok został jej magicznie przywrócony. Po bitwie została najmłodszą członkinią Rady Czarodziejów. W Czasie pogardy, podczas zjazdu na Thanned została niesłusznie oskarżona o zdradę stanu. Od uwięzienia uwolniła ją Francesca Findabair, która planowała umieścić ją w tajnej Loży.

Ciri w wielu swoich proroczych wizjach widziała Yennefer pobitą i zakutą w kajdany, co również się stało kiedy została wciągnięta w ten sam wir co Duny i Pavetta przez Vilgefortza, który próbował czytać jej w myślach uszkadzając ją i zmuszając do wyjawienia miejsca ukrycia Ciri.

Biografia[]

G SS Yennefer 23

Ostatnie życzenie []

Yennefer przed 1245 rokiem przebywała w redańskim mieście Rinde u ambasadora Beau Berranta. Wiedźmin Geralt z bardem Jaskrem przebywali pod miastem. Poeta wyłowił z rzeki naczynie z Dżinnem, który go poważnie uszkodził. Jedyną osobą zdolną pomóc Jaskrowi była Yennefer. Geralt udał się do niej z prośbą o pomoc. Czarodziejka w ostateczności się zgodziła. Po długim leczeniu udało się jej uzdrowić Jaskra. Yennefer zależało na uzyskaniu pieczęci geniusza, by wykorzystać ostatnie życzenie, osłabić dżinna i złapać go, aby jej usługiwał. Okazało się, że pieczęć miał Geralt. Mimo tego, że oddał ją czarodziejce, ta rzuciła na niego zaklęcie hipnotyzujące, zmuszając go do zemsty na kilku mieszkańcach Rinde, którzy jej ubliżyli. Wiedźmin mimowolnie wykonał zlecenia, bijąc między innymi rajcę miejskiego Wawrzynoska. W ostateczności Geralt trafił do lochu. W tym samym czasie do miasta wrócił burmistrz Neville, zaczął przesłuchiwanie wiedźmina. Yennefer przekonana, że to Jaskier ma pieczęć, kazała mu wypowiedzieć ostatnie życzenie (by wszyscy uwierzyli w niewinność Geralta) i wkroczyć w portal do pokoju burmistrza. Po tym Yennefer podjęła próbę złapania dżinna - nie udawało jej się to, ponieważ ostatnie życzenie wciąż nie zostało wypowiedziane. Geralt zorientował się, że to on jest panem dżinna. By uratować Yennefer i siebie, w nieznany sposób połączył ją ze sobą klątwą na zawsze.

Sezon Burz []

Geralt w 1245 roku trafił do Kerack, przy czym w powieści pada informacja, że Yennefer opuścił około rok wcześniej, pozostawiając na stole bukiecik kwiatów i list. W mieście Geralt zostaje aresztowany na skutek donosu Lytty Neyd, zwanej Koral i intrygi magów z Rissbergu, a w wydarzeniach tych traci przypadkowo swoje miecze wiedźmińskie. Yennefer potajemnie odkupuje dla niego broń za dużą sumę na aukcji w Domu Braci Borsodych i przekazuje ją wiedźminowi przez Tizianę Frevi. Ponadto za pomocą złośliwego zaklęcia mści się na złodzieju mieczy. Pod koniec książki Yennefer rozmawia z Lyttą, dowiaduje się od niej o romansie Geralta z jej asystentką Mozaïk, natomiast Koral próbuje ją oszukać co do własnego związku z wiedźminem, twierdząc że to jedynie plotki i nie zrobiłaby czegoś podobnego przyjaciółce.

Z pogłosek powtarzanych w powieści wynika również, że sama Yennefer po rozstaniu Geraltem miała romansować z jakimś przedsiębiorcą z branży jubilerskiej. Na pewno zaś wiadomo, że lubił ją stary, potężny, obecnie stetryczały mag Ortolan, który nazywał ją "małą Yennefer" i podczas pierwszego związku z wiedźminem bronił obojga przed niechęcią środowiska czarodziejów, natomiast nienawidził jej jego faworyt Sorel Degerlund.

Granica możliwości []

G SS Yennefer 1

Yennefer uczestniczyła w wyprawie na złotego smoka Villentretenmertha. Po dwóch latach rozłąki z Geraltem spotkali się podczas tychże poszukiwań. Czarodziejka zawiązała spółkę z rębaczem Boholtem i krasnoludem Yarpenem.

W czasie wędrówki na drużynę spadła lawina kamieni. Geralt i Yennefer spadli, lecz wiedźminowi udało się chwycić zerwanego mostu. Gdy zwisali, czarodziejka miała okazję posłuchać co myśli o niej reszta. Ostatecznie rycerz Eyck z Denesle rzucił im linę.

Yennefer zaproponowała Geraltowi, że jeśli zabije smoka, wszystko będzie między nimi jak dawniej. Wiedźmin pamiętał, że wcześniej wykluczała taką możliwość i oświadczył, że zabicie smoka wykracza poza jego granice możliwości.

Rębacze z Crinfrid, drużyna Yarpena i czarodziejka chcieli zabić smoka. Obezwładnili czarodzieja Dorregaraya, Geralta i Jaskra, ponieważ przeszkadzali. Ze względu na to, że Yennefer zaczęła się rządzić, Rębacze obezwładnili również ją.

W międzyczasie wpadł zbrojny oddział chłopów. Dzięki Geraltowi Yennefer uwolniła nogi. Dokonała wówczas przełomowego dokonania w magii - jako pierwsza i jedyna znana czarodziejka rzuciła zaklęcie nogą. Niemniej została prawie zabita przez Zerrikanki broniące Villentretenmertha. Smok jednak zabronił tego, ponieważ schowała małe smoczątko, którego bronił.

Okruch lodu []

Po wyprawie na smoka Yennefer udała się z Geraltem do Aedd Gynvael w Naroku. Podczas podróży wielokrotnie wspominała o czarodzieju Istreddzie, którego znała od lat. W rzeczywistości jechała tam, by ostatecznie rozwiązać sprawy miłosne. Będąc w mieście współżyła z obydwoma mężczyznami. Ostatecznie mężczyźni umówili się na potyczkę. Yennefer, dowiedziawszy się o zdarzeniu, wyjechała z miasta, zostawiając list (w ten sam sposób, jak kilka lat wcześniej Geralt wyjechał z Vengerbergu).

Coś więcej []

Czarodziejka pojawiła się w wizji Geralta - po kolejnym rozstaniu spotkali się w magiczną noc Belleteyn, podczas której współżyli ze sobą.

W 1263 roku uczestniczyła w bitwie o Wzgórze Sodden, w której została oślepiona przez nilfgaardzką czarodziejkę Fringillę Vigo. Została wyleczona i zaproponowano jej posadę w Radzie Czarodziejów, którą przyjęła.

Krew elfów []

Ok. 1267 roku podczas pobytu Jaskra w zamtuzie Mamy Lantieri, Yennefer uratowała barda przed czarodziejem Riencem. Spaliła mu twarz, z którą funkcjonował do końca życia. W międzyczasie trwało szkolenie Ciri z warowni Kaer Morhen. Okazało się, że dziewczyna ma niezidentyfikowane przez wiedźminów silne zdolności magiczne. Sprowadzono czarodziejkę Triss Merigold, lecz po jakimś czasie Cirillę oddano pod opiekę Yennefer.

Yennefer rozpoczęła wstępne magiczne szkolenie dziewczyny w ellanderskiej Świątyni Melitele.

Czas pogardy []

W 1267 roku Yennefer jechała na bankiet czarodziejów na wyspie Thanedd. Zabrała ze sobą Ciri. Planowała oddać ją do tamtejszej szkoły dla dziewcząt - Aretuzy. Podczas rozmowy z bankierem Molnarem Giancardim postanowiła wysłać Ciri na zwiedzanie miasta Gors Velen. Podczas przechadzki po mieście została uznana przez Tissaię de Vries i Margaritę Laux-Antille za jedną ze zbiegłych ze szkoły dziewczyn. Po podaniu fałszywego nazwiska została sparaliżowana przez byłą lektorkę. Później okazało się, że były to przyjaciółki Yennefer. Zaprosiły ją i dziewczynę do Srebrnej Czapli. O zmierzchu Margarita i Yennefer były nietrzeźwe. Ciri wykorzystała sytuację i wymknęła się z zamiarem dostania się do Hirundum, ponieważ dowiedziała się, że tam przebywał Geralt. Ostatecznie Yennefer i Geralt spotkali się tam. Po burzliwej i pełnej emocji rozmowie para zdecydowała się pójść na bankiet razem.

W nocy z 1 na 2 lipca Filippa Eilhart zorganizowała przewrót, uprzedzając tym samym przewrót Vilgefortza. Yennefer, wbrew późniejszej powszechnej opinii, należała do czarodziejów neutralnych. Spotkała się z Tissaią de Vries, która kazała jej przyprowadzić Ciri w sam środek walk w Garstangu. Wówczas ta przepowiedziała przyszłość o wojnie z Nilfgaardem. Tissaia jednym ruchem dłoni zdjęła wielostopniową barierę tłumiącą magię w pałacu, doszło do rzezi. Francesca Findabair zdążyła uratować Yennefer przed Riencem poprzez kompresję artefaktową.

Chrzest ognia []

Francesca Findabair po kilku miesiącach po wydarzeniach na Thanedd zdekompresowała Yennefer, ponieważ Filippa Eilhart po upadku Rady i Kapituły Czarodziejów postanowiła stworzyć organizację zrzeszającą czarodziejki. Francesca przybyła z Yennefer do zamku Montecalvo, jednak ta nie chciała należeć do organizacji, ponieważ czarodziejki chciały wykorzystać Ciri do ich własnych planów. Z pomocą Fringilli Vigo (tej samej, która oślepiła ją na Wzgórzu Sodden) uciekła z zamku Eilhart.

Wieża Jaskółki []

Teleportacja Yennefer z zamku Montecalvo okazało się udana, ponieważ została wyłowiona przez skelligijskich rybaków. Na wyspie Ard Skellig wyczekiwała powrotu jarla Cracha an Craite, od którego chciała pomocy. Ze względu na fakt, że Yennefer była uważana za nilfgaardzką zdrajczynię i wspólniczkę Vilgefortza, była poszukiwana na całej Północy. Czarodziejka powołała się jednak na Cirillę. Wyruszyła ze Skellige na Głębię Sedny by dostać się do siedziby Vilgefortza. Statek wchłonęła magiczna maszyna, a ona sama, ledwie żywa, dostała się do niewoli czarnoksiężnika. Czarodziej próbował magicznie wyciągnąć z niej miejsce przebywania Ciri, lecz nie udało mu się to - zamiast myśleć o Ciri, Yennefer myślała o Geralcie. Po kilku godzinach tortury zostały zaniechane.

Pani Jeziora []

Na zamku Stygga Vilgefortz wciąż więził Yennefer. Ciri ostatecznie trafiła na zamek, by uwolnić przybraną matkę. Drużyna Geralta dostała się do cytadeli czarodzieja, by odbić kobiety. Zginęła większość drużyny. Geralt i Yennefer po miesiącach rozłąki spotkali się ponownie, stanęli do walki z Vilgefortzem. Ciało Yennefer zostało prawie skręcone, ale w ostatniej chwili wampir Regis przybył na ratunek, prawdopodobnie przypłacając go życiem.

Po definitywnym zakończeniu szturmu Yennefer, Geralt, i Ciri podróżowali razem po Nilfgaardzie, załatwiając niedokończone sprawy Ciri, mszcząc się niekiedy na wrogach.

Yennefer w czasie podróży zdecydowała się rozwiązać sprawy związane z Lożą czarodziejek. Wraz z Ciri trafiła na zamek Montecalvo, gdzie miały zadecydować o dalszym losie Lwiątka. Cirilla chciała zobaczyć się z Geraltem ostatni raz. Loża niejednogłośnie wyraziła na to zgodę. Geralt wraz z Jaskrem przebywali wówczas w Rivii. Przed dotarciem Ciri, Yennefer i Triss, która również dołączyła do kobiet, rozpoczął się pogrom, w którym ucierpiał Geralt. Yennefer chciała go uratować, ostatkami sił korzystała z zaklęć uzdrawiających, lecz Geraltowi nie było już w stanie nic pomóc. Czarodziejka prawdopodobnie o tym wiedziała, ale nie przestawała. W końcu wyczerpała magię i opadła zupełnie z sił. Ciri wykorzystała magię i za pomocą jednorożca Ihuarraquaxa przeniosła ich do innego wymiaru - Wyspy Jabłoni

Młodość[]

Yennefer urodziła się jako córka półelfki i człowieka. W młodości była garbuską, ojciec znęcał się nad nią, później opuścił rodzinę jako powód podając skażone przez elfią krew łono matki Yennefer i „płodzenie potworów”.

Została oddana do szkoły czarodziejek, gdzie szkoliła ją Arcymistrzyni Tissaia de Vries. Podjęła się próby samobójczej, od której uratowała ją jej mistrzyni. Po tym wydarzeniu magicznie poprawiono jej wygląd.

Wygląd[]

W przeszłości była garbuską, jej wygląd został jednak magicznie poprawiony przez Tissaię de Vries, po tym, jak Yenna podcięła sobie żyły.

Geralt domyślił się, jak kiedyś wyglądała, dzięki swojemu wyostrzonemu wzrokowi. Zauważył, że jedno ramię znajduje się wyżej od drugiego, dostrzegł również nieco zbyt wąskie usta oraz za długi nos. Nie umniejszało to jednak prezencji czarodziejki. Trójkątną twarz Yennefer okalały kruczoczarne loki ułożone w artystycznym nieładzie, tylko pozornie niewymagające specjalnej pracy nad fryzurą. Wyróżniało ją także złe, ciemnofioletowe spojrzenie, rzadziej przybierające rozmarzony wyraz.

Pomimo swojego wieku (94 lata), zachowała młody wygląd dzięki magii - miała zgrabną sylwetkę i dziewczęce piersi. Porusza się z niewymuszoną gracją. Na specjalne okazje stosowała glamarye. Czarodziejka nosi ubrania jedynie w kolorach czarnym i białym, podkreślając tym samym bladą cerę i przenikliwe oczy. Używa pachnidła o woni bzu i agrestu.

Dane z gry Wiedźmin 3 Dziki Gon[]

Tw3 journal yennefer

Wiedźmin spotkał kruczowłosą czarodziejkę po raz pierwszy dobrych dwadzieścia lat temu. Ich znajomość zapoczątkowała wspólna przygoda z dżinem, a życzenie - wypowiedziane wówczas przez Geralta uczucie, dzięki któremu splotły się ich losy.

Ich związek był jednak burzliwy – obfitował w liczne wzloty, upadki, kryzysy i rozstania. Miłość Geralta i Yennefer była bezsprzecznym potwierdzeniem tezy, że „przeciwieństwa się przyciągają”.

Kilka lat temu, po wielu perypetiach, Geralt z Yennefer zeszli się ze sobą na powrót. Spokój ten zakłócił jednak atak Dzikiego Gonu, a Yennefer została porwana. Wiedźmin bezzwłocznie ruszył jej na ratunek, ale w trakcie poszukiwań stracił pamięć. Kiedy w końcu ją odzyskał, natychmiast na nowo podjął wysiłki, by odnaleźć ukochaną czarodziejkę.

Okoliczności pierwszego spotkania z Yennefer były zdecydowanie zaskakujące. Czarodziejka nie tylko wydawała się być cała i zdrowa, lecz korzystała także z pomocy niecodziennego sojusznika – Cesarstwa Nilfgaardu.

Wcześniejsze relacje Geralta i Triss wyraźnie kładły się cieniem na spotkaniu z Yennefer. Jeśli wiedźmin chciał odzyskać dawną ukochaną, konieczne były bardziej zdecydowane kroki niż tłumaczenie się utratą pamięci. To wytłumaczenie, choć prawdziwe, nie brzmiało specjalnie przekonująco.

W czasie poszukiwań prowadzonych z Yennefer na Skellige, Geralt stąpał po kruchym lodzie. Czarodziejka niejednokrotnie okazywała mu swe niezadowolenie, nie szczędząc kąśliwych uwag, zupełnie jak za najlepszych lat. W końcu jednak cierpliwość wiedźmina została nagrodzona, a wspólna wyprawa po maskę Uroborosa zbliżyła dawnych kochanków.

Przepaść, jaka powstała w czasie ich rozłąki, wydawała się zmniejszać.

By uzyskać potrzebne informacje, Yennefer nie zawahała się sięgnąć po nekromantyczną magię, niszcząc jednocześnie święty ogród bogini Freyi. Jeśli dumna czarodziejka odczuwała z tego powodu jakieś wyrzuty sumienia, jak zwykle nie dawała po sobie tego poznać.

Pomysł polowania na kolejnego dżina od początku nie wzbudzał entuzjazmu Geralta, jednak Yennefer miała istotnie ważny powód. Gdyby udało jej się zmusić geniusza do cofnięcia życzenia, które połączyło ją z wiedźminem, wiedziałaby w końcu, czy uczucie, które ich łączy jest naprawdę prawdziwą miłością.

Dżinn spełnił prośbę Yennefer i przerwał łączącą ją z Geraltem nić przeznaczenia . Całe szczęście okazało się , że ich miłość może trwać i bez udziału nadprzyrodzonych mocy .

Choć trudny charakter czarodziejki dawał się w Kaer Morhen wszystkim we znaki, to właśnie dzięki uporowi Yennefer udało się odczarować Umę i zdjąć tym samym klątwę z Avallac'ha.

Yennefer zawsze była zdania, że cel uświęca środki. Kiedy stało się jasne, że do uratowania Ciri potrzebne będzie wsparcie Filippy Eilhart i innych czarodziejek zrzeszonych niegdyś w niesławnej Loży, Yennefer zapomniała o dawnych niesnaskach i nakłoniła Emhyra, by udzielił im amnestii.

Charakterystyka[]

Yennefer ma wybuchowy temperament oraz cięty język. Chociaż przez wielu uważana za nieprzewidywalną, zarozumiałą oraz wyrachowaną, dla bliskich jej osób jest kochająca , ciepła i troskliwa. Cechuje ją odwaga i mądrość.

Mimo że Yennefer prowadziła dość swobodne życie towarzyskie i miała wiele romansów, jej jedyną i prawdziwą miłością jest Geralt .

Jak większość czarodziejek była bezpłodna; mimo jej usilnych starań magia nie mogła na to nic poradzić. Nie mogąc urodzić dziecka opiekowała się Ciri.

Po pokonaniu Dzikiego Gonu i Białego Zimna opuściła z Geraltem Północ i zrezygnowała z wielkiej polityki, by u boku ukochanego rozkoszować się każdym dniem.

Po wydarzeniach z Dzikiego Gonu oraz dodatku Krew i Wino Yennefer wyszła za mąż za Geralta.

Yennefer nigdy i przy nikim nie czuła się tak dobrze , jak przy Geralcie.

Względem pozostałych członków Szkoły Wilka stosowała "dawne" metody, przez co nie zaskarbiła sobie ich sympatii.

Kiedy wszystkie kłopoty się kończą Geralt i Yennefer razem udają się na zasłużoną emeryturę - z dala od wielkiej polityki i niebezpiecznych przygód.

Czarodziejka jest bardzo przebiegła i zmyślna, wraz ze sprytem w parze szły niezwykłe uzdolnienia magiczne.

Gry[]

Wiedźmin 2 Zabójcy Królów[]

Geralt podjął wraz z innymi wiedźminami (LethoEganem, Serritem .) walkę z Dzikim Gonem. Geralt w zamian za wolność Yennefer oddał duszę Królowi Dzikiego Gonu. Yennefer podobnie jak Geralt miała amnezję. Przez pewien czas podróżowała z Letho i jego towarzyszami po prowincjach Nilfgaardu. Została pojmana wraz z wiedźminami przez Nilfgaardzkie tajne służby. Najpewniej pod wpływem uroku wydała plany Loży oraz jej członkinie Emhyrowi. W grze Wiedźmin 2 dowiadujemy się (od Sheali de Tancarville, jeśli ją uratujemy lub więcej od Letho) że Yennefer jest w stolicy Nilfgaardu.

Wiedźminie 2 Yennefer możemy tylko ujrzeć w wspomnieniach, które przewijają się przez praktycznie całą przygodę. Podczas rozmowy z Letho dowiadujemy się, że w przeszłości Geralt po wyruszeniu za Yennefer na swojej drodze spotykał Letho i uratował mu życie za co ten z wdzięczności pomaga mu odnaleźć Dziki Gon.

Wiedźmin 3: Dziki Gon[]

W3 SS Yennefer 5

Przez ponad pół roku od zakończenia historii przedstawionej w Wiedźmin 2: Zabójcy Królów śladem Yennefer podążają Geralt i Vesemir, którzy wyruszyli za czarodziejką na Południe. W maju 1275 roku Yennefer wraz z towarzyszącymi jej nilfgaardzkimi żołnierzami odnajduje wiedźminów we wsi Biały Sad. Stamtąd zabiera Geralta do Wyzimy, gdzie na obojgu czeka już cesarz Nilfgaardu - Emhyr var Emreis. Po prywatnej audiencji wiedźmina u cesarza czarodziejka wyjawia mu, co działo się z nią od ich ostatniego spotkania. Opowiada, że od kilku miesięcy współpracuje z Nilffgaardczykami, by znaleźć Cirillę, która niespodziewanie zjawiła się w ich świecie. Wprowadza Geralta w szczegóły poszukiwań, po czym znika w portalu, by zbadać sprawę magicznego kataklizmu, który miał miejsce na SkelligeWiedźmin po przybyciu na Wyspy spotyka dawną miłość podczas uroczystego pogrzebu króla Brana w porcie Kaer Trolde. Informuje ją o postępach poszukiwań, a następnie udaje się z nią na przyjęcie do siedziby jarla Cracha an Craite. Czarodziejka po zapoznaniu partnera z gośćmi zabiera go skrycie do pracowni Myszowora, by „pożyczyć” od niego Maskę Uroborosa. Potem zależnie od wyboru gracza Geralt może teleportować się wraz z Yen do jej sypialni i spędzić tam z nią kilka miłych chwil na wypchanym jednorożcu lub od razu trafić w sam środek przyjęcia. 

Po zakończeniu uroczystości Yennefer informuje wiedźmina, żeby stawił się w lesie, gdzie doszło do magicznego kataklizmu. Gdy Biały Wilk dociera na miejsce jest świadkiem kłótni Yennefer z Myszoworem, który oskarża ją o kradzież maski. Pod wpływem Geralta i dla dobra Ciri druid godzi się z czarodziejką, a następnie cała trójka rusza do lasu, by zbadać źródło katastrofy. Dzięki Masce Uroborosa opiekunowie Ciri dowiadują się, że w lesie doszło do potyczki między Ciri i jej tajemniczym elfim towarzyszem a wojownikami Dzikiego Gonu. Tragedia, która dotknęła las, była spowodowana potężnym zaklęciem elfiego maga, który chciał unicestwić wrogów i uratować Jaskółkę. Wiedźmin i czarodziejka, mając punkt zaczepienia udają się na wyspę Hindarsfjall do tamtejszej wioski Lofoten, gdzie niedawno pojawił się Dziki Gon, mordując prawie wszystkich mieszkańców. Bohaterowie dowiadują się, że na krótko przed atakiem zjawiła się tam szarowłosa dziewczyna, o której więcej może wiedzieć Skjall - miejscowy, który wyłowił Ciri z morza. Ten jednak udał się zabić wilkołaka do ogrodu Freyji, by zmazać hańbę ucieczki z wioski podczas ataku. Yennefer udaje się tam wraz z Geraltem. Wiedźmin zabija potwora, po czym odnajduje ciało chłopaka. Yennefer mimo zastrzeżeń partnera dokonuje na nieboszczyku obrzędu nekromancji. Od trupa bohaterowie dowiadują się, że kluczem do odnalezienia Ciri jest Uma - tajemniczy, przeklęty człowiek, w którego posiadaniu był Krwawy Baron. Praktyki nekromantyczne przyczyniły się do wyjałowienia ogrodu Freyji, co spowodowało gniew kapłanek. Geralt z Yen szybko opuszczają miejsce kultu bogini, przed tym jednak czarodziejka prosi Białego Wilka o pomoc w załatwieniu czegoś ważnego na Skellige. Zapoczątkuje to zadanie „Ostatnie Życzenie”, które będzie polegało na złapaniu przez bohaterów dżina i sprawieniu by ten unieważnił życzenie Geralta dotyczące Yennefer z opowiadania Ostatnie życznie. Zadanie miało znaczący wpływ na relacje pomiędzy wiedźminem a jego czarnowłosą znajomą. Po zakończeniu zadania bądź zignorowaniu go Yennefer udaje się do Emhyra var Emreis złożyć raport z poszukiwań, a następnie teleportuje się do Kaer Morhen

Gdy wiedźmin wraz z Umą przybywa do Wiedźmińskiego Siedliszcza, Yennefer stara się komenderować pracami nad odczynieniem uroku ciążącego na „Najbrzydszym Człowieku”. Po odpowiednich przygotowaniach wraz z wiedźminami przeprowadza na nim Próbę Traw. Próba o mało co nie zabija stworzenia, na szczęście klątwa zostaje zdjęta, a Uma odzyskuje swoją dawną postać - Avallac'ha. Od Wiedzącego bohaterowie dowiadują się o miejscu pobytu Ciri. Geralt natychmiast wyrusza na pomoc podopiecznej, a Yennefer wraz z VesemiremEskelemLambertem zabierają się do przygotowywania warowni na atak Dzikiego Gonu.

Po przybyciu Ciri i Geralta do Kaer Morhen czarodziejka czule wita przybraną córkę, a następnie bierze udział w naradzie dotyczącej defensywy twierdzy. Podczas bitwy o Kaer Morhen, Yennefer roztacza wokół zamku magiczną barierę, dzięki której wojownicy Gonu nie mogą teleportować się wprost do środka warowni. Tak duży wysiłek kosztuje jednak czarodziejkę mnóstwo energii, wycieńczona Yen w końcu pada, a Dziki Gon już bez żadnych przeszkód może używać swojej mocy wewnątrz zamku.

Po opuszczeniu Kaer Morhen Yennefer i Triss próbują odnaleźć w Novigradzie dawne członkinie Loży - Filippę Eilhart i Margaritę Laux-Antille oraz uzyskać ich pomoc w pokonaniu Eredina. Wkrótce Geralt, Ciri, Avallac'h i czarodziejki wypływają na Skellige, by odnaleźć Słoneczny Kamień, uwolnić Fringillę Vigo i wypowiedzieć wojnę Dzikiego Gonowi.

Po zakończeniu przygotowań bliscy Ciri wypływają na Undvik, gdzie czeka już na nich Emhyr var Emreis z nilfgaardzkim garnizonem. Na miejscu Ciri i Avallac'h przyzywają z pomocą Kamienia Słonecznego Naglfar, czarodziejki zaś roztaczają nad wyspą magiczną tarczę, która ma uniemożliwić Gonowi ucieczkę. Dziki Gon wraz z Eredinem przybywa wkrótce na swoim upiornym okręcie do zatoki. Starcie z Czerwonymi Jeźdźcami szybko przeradza się w walną bitwę, do której dołączają również pewni nastąpienia Ragh nar Roogu Wyspiarze. W końcu król Gonu pada od miecza Geralta, wiedźmin jednak zostaje okrążony przez ogary Gonu. Od śmierci ratuje go Yennefer. Po teleportacji na brzeg wyspy czarodziejka zauważa, że Avallac;h za pomocą Ciri otworzył w Tor Gvalch'ca Wrota między światami, co może doprowadzić do drugiej Koniunkcji. Yennefer i Geralt przedzierając się przez istne piekło, docierają jednak w końcu pod mury wieży, dostęp do Ciri blokuje jednak magiczna tarcza. Yennefer ostatnimi siłami robi w niej wyrwę, przez którą Geralt może przedostać się na drugą stronę.

Yennefer po zakończeniu fabuły zamieszkuje z Geraltem w odległym od wielkiego świata miejscu, gdzie wiodą spokojne i beztroskie życie z dala od polityki i tak zwanego wielkiego świata.

Dane z gry GWINT: Wiedźmińska Gra Karciana[]

Wpis z Księgi Nagród[]

Zwój 1: Czerń i biel. Zapach bzu i agrestu. Burza czarnych loków i fioletowe oczy, których przenikliwego spojrzenia nie mogli wytrzymać nawet królowie. Oto Yennefer z Vengerbergu.

Zwój 2: Yennefer była wybitną czarodziejką - która chadzała własnymi ścieżkami. Do Loży Czarodziejek przystąpiła niechętnie. Królów, którym miała doradzać, traktowała instrumentalnie. A kochanków - jak zabawki.

Zwój 3: Wszystko zmieniło się, kiedy spotkała Geralta z Rivii, z którym związała ją moc przeznaczenia. Był pierwszym mężczyzną, którego pokochała… Co wcale nie znaczyło, że ich związek był idyllą.

Zwój 4: Geralt i Yennefer kłócili się. Często. Czasem latały talerze, a czasem wiedźmin, teleportowany rzuconym w gniewie zaklęciem, lądował w lodowatym jeziorze. Ale… Mimo to do siebie wracali. A może - właśnie dlatego?

Skrzynia 1: Wielu zarzucało Yennefer dwulicowość. I faktycznie, czarodziejka nierzadko rozmijała się z prawdą, była manipulantką, często i nagle zmieniała sojusze. Ale koniec końców zawsze okazywało się, że działała w imię wyższego celu. To znaczy - w interesie ludzi, których kochała.

Skrzynia 2: Dzieciństwo Yennefer nie należało do szczęśliwych. Już samo to, że była kwateronką - czyli dzieckiem półelfki i człowieka - wystarczyło, by była traktowana przez otoczenie z pogardą. Jakby tego było mało, Yennefer urodziła się z garbem. Ten defekt wystarczył, żeby ojciec ją odrzucił - wyzwawszy uprzednio od potworów. Później, kiedy Yennefer była już adeptką w Aretuzie, mankamenty w urodzie udało się usunąć… Ale wspomnienia zostały na zawsze.

Skrzynia 3: Yennefer była wybitną znawczynią tajemnych arkanów… Która, w odróżnieniu od koleżanek po fachu, nie wahała się sięgać po czarną magię. Jeśli wierzyć plotkom, Yennefer praktykowała nawet surowo wzbronioną nekromancję. Na krytykę pod swym adresem czarodziejka odpowiadała jednak zawsze tak samo, lodowatym tonem, patrząc na rozmówcę spod półprzymkniętych powiek: cel uświęca środki.

Dane z książek Sapkowskiego[]

Mnóstwo czarnych loków, blada trójkątna twarz, fiołkowe oczy, lekko skrzywione wargi, ładne ramiona, - zgrabna szyja, na szyi czarna aksamitka z gwiaździstym, skrzącym się od brylantów klejnotem.
Ostatnie życzenie, str. 232
Wiedźmin podszedł, przyglądając się w milczeniu. Widział jej lewe ramię, odrobinę wyższe od prawego. Nos, odrobinę za długi. Usta, nieco zbyt wąskie. Podbródek, troszkę zbyt cofnięty. Brwi, za mało regularne. Oczy...
Widział zbyt wiele szczegółów. Zupełnie niepotrzebnie.
(...)
Nadal patrzył. Miała figurę dwudziestolatki, choć jej prawdziwego wieku wolał nie zgadywać. Poruszała się z naturalną, niewymuszoną gracją. Nie, nie sposób było zgadnąć, jaka była dawniej, co w niej poprawiono.

Ostatnie życzenie, str. 242
Na Geralcie kolekcja ta nie zrobiła wrażenia - mieszkał przez pół roku u Yennefer w Vengerbergu, a Yennefer miała jeszcze ciekawszy zbiór, zawierający nawet niesłychanych rozmiarów fallus, podobno górskiego trolla. Posiadała tez wielce udatnie wypchanego jednorożca, na którego grzbiecie lubiła się kochać. Geralt był zdania, ze, jeżeli istniało miejsce gorzej nadające się do uprawiania miłości, to był nim chyba tylko grzbiet żywego jednorożca. W przeciwieństwie do niego, który łózko uważał za luksus i cenił sobie wszystkie możliwe zastosowania tego wspaniałego mebla, Yennefer potrafiła być szalenie ekstrawagancka. Geralt przypomniał sobie mile momenty spędzone z czarodziejka na pochyłym dachu, w pełnej próchna dziupli, na balkonie, i to cudzym, na balustradzie mostu, na chybotliwym czółnie na rwącej rzece i w czasie lewitacji trzydzieści sążni nad ziemią. Ale jednorożec był najgorszy. Któregoś szczęśliwego dnia kukła załamała się jednak pod nim, rozpruła i rozleciała, dostarczając licznych powodów do śmiechu.


Miecz przeznaczenia, str. 95

A on nagle znał prawdę. Wiedział. Wiedział, kim była niegdyś. O czym pamiętała, o czym nie mogła zapomnieć, z czym żyła. Kim była naprawdę, zanim stała się czarodziejką.
Bo patrzyły na niego zimnie, przenikliwe, złe i mądre oczy garbuski.


Ostatnie życzenie, str.

Spojrzała mu w oczy, lekko kiwnęła głową, jej czarne lśniące loki zafalowały, kaskadą spłynęły z ramienia. Zsunęła pieczonego kurczaka na drewniany talerz i zaczęła go zręcznie rozdzielać. Posługiwała się nożem i widelcem. Jaskier znał do tej pory tylko jedną osobę potrafiącą równie zręcznie jeść kurczaka nożem i widelcem. Teraz wiedział już, gdzie i od kogo Geralt się tego nauczył. Ha, pomyślał, nie dziwota, mieszkał z nią rok w jej domu w Vengerbergu, zanim od niej zwiał, wpoiła mu niejedno dziwactwo.


Krew elfów, str. 33

- Artaud przesadził - powiedziała spokojnie Tissaia. - Yennefer mieszka w Vengerbergu, więc Demawend niekiedy zwraca się do niej o pomoc, ale nie współpracują stale. Z pewnością nie można twierdzić, że ona wysługuje się Demawendowi.
(...)
Kamień, metal, kryształ, pomyślała Tissaia de Vries. Wszystko, co nosi Yennefer, jest aktywne, niewykrywalne psychowizją. Tą metodą jej nie odnajdziesz, mój drogi. Jeśli Yennefer nie życzy sobie, by wiedziano, gdzie jest, nikt się tego nie dowie.


Krew elfów, str. 233

Yennefer była bardzo piękna. W porównaniu z delikatną, bladą i raczej pospolitą urodą kapłanek i adeptek, które Ciri oglądała co dnia, czarodziejka jaśniała urodą świadomą, wręcz demonstracyjną, zaakcentowaną, podkreśloną w każdym szczególe. Jej kruczoczarne loki, kaskadą opadające na ramiona, lśniły, odbijały światło jak pawie pióra, wijąc się i falując przy każdym poruszeniu.(...)Nagle przemożnie zapragnęła mieć to, co miała Yennefer - piękną, odsłoniętą głęboko szyję, a na niej śliczną czarną aksamitkę i śliczną skrzącą się gwiazdę. Wyrównane, podkreślone węgielkiem brwi i długie rzęsy. Dumne usta. I te dwie okrągłości, unoszące się przy każdym oddechu, opięte czarną tkaniną i białą koronką...


Krew elfów, str. 259

- Yennefer dostrzegła górującą nad innymi głowami rudą czuprynę Cracha an Craite, jarla Skellige, jako jeden z ostatnich schodzącego z pokładu "Ringhoma". Jarl wykrzykiwał rozkazy, wydawał polecenia, sprawdzał, troszczył się. Dwie wpatrzone w niego kobiety, jedna jasnowłosa, druga ciemna, płakały. Ze szczęścia. Jarl, pewny wreszcie, że wszystkiego dopilnował i o wszystko zadbał, podszedł do niewiast, zgarnął obie niedźwiedzim uściskiem, obie ucałował. A potem podniósł głowę i zobaczył Yennefer. Jego oczy zapłonęły, ogorzała twarz stwardniała jak kamień rafy, jak mosiężny umb tarczy.


Wieża Jaskółki, str.

Dane z pozostałych źródeł[]

W filmie i w serialu w rolę Yennefer wcieliła się Grażyna Wolszczak.

Głosu w grach Yennefer użyczyła Beata Jewierz.

W serialu the witcher w postać Yennefer wciela się Anya Chalotra , natomiast głosu użyczyła Justyna Kowalska.

Ciekawostki i inne informacje[]

  • Będąc z Geraltem spotykała się z czarodziejem Istreddem,
  • Mistrzynią Yennefer była czarodziejka Tissaia de Vries,
  • Jej matka nazywała ją „Janką” bądź „Janeczką”,
  • Jeszcze jako dziecko Yennefer miała garb. Będąc w Aretuzie, targnęła się z tego powodu na swoje życie, podcinając sobie żyły. Od śmierci uratowała ją jej mistrzyni Tissaia de Vries, po czym pozbawiła ją magicznie jej garbu,
  • Geralt nazywa ją „Yen”. Reszta przyjaciół (również Istredd) mówią do niej „Yenna”,
  • W książce „Wieża Jaskółki” wyznaje kapłance Sigrdrifie, że ma 94 lata,
  • Była członkini Loży Czarodziejek, odeszła z niej, by odszukać Ciri,
  • Andrzej Sapkowski przyznał się w książce „Świat króla Artura”, że protoplastą Yennefer była Vivian,
  • Yennefer wbrew pozorom lubiła Jaskra i nawet parę razy uratowała mu życie, choć „pewne źródła” twierdziły, że nie cierpi go „jak morowej zarazy”,
  • Yennefer bardzo lubiła kochać się na wypchanym jednorożcu, którego miała w domu,
  • Yennefer wraz z Geraltem wyruszyła na Wyspę Jabłoni,
  • W trzecim tomie sagi dowiadujemy się, że bywała w Kaer Morhen, lecz nie znała Coëna i Lamberta,
  • Yennefer została czarodziejką w wieku 13 lat, dziewictwo straciła w wieku 16 lat,
  • Jako jedyna znana czarodziejka rzuciła zaklęcie nogą. Wyczyn ten nie został nigdy powtórzony,
  • Przyjaźni się z Margaritą , Nenneke , Fringillą , Molnarem ,
  • Obecnie jest z Geraltem w związku małżeńskim ,
  • Obecnie mieszka ze swoim mężem na południu w winnicy Corvo Bianco.

Galeria[]

Wiedźmin 3 Dziki Gon[]

Wiedźmin 3 Krew i Wino[]

Wiedźmin Pożegnanie Białego Wilka[]

Inne[]


Gwint[]

Film/Serial[]

Komiks[]

The Witcher (po polsku Wiedźmin)[]

Zobacz Także[]