Wiedźmin Cechu Żmii - wiedźmin cechu żmiji, królobójca, trzeci towarzysz Letho.
Charakterystyka[]
Wiedźmin nosił krótki zarost. Przez jego podbródek przebiegała blizna. Posiadał dwa jednoręczne miecze z krótkimi ostrzami, charakterystycznymi dla wychowanków Szkoły Żmii i medalion symbolizujący przynależność cechową.
Biografia[]
Wczesne życie[]
Jako, że Szkoła Cechu Żmii znajdowała się na Południu, można przypuszczać, że urodził się na terenie Cesarstwa Nilfgaardu. Jako dziecko został zabrany przez wiedźminów ze Cechu Żmii. W podczas treningu wiedźmińskiego poznał Letho, Egana i Serrita, z którymi się zaprzyjaźnił. Pomyślnie przeszedł wszystkie próby i mutacje.
Poszukiwania Dzikiego Gonu[]
Zimą 1269, razem z trójką kompanów, pomógł Geraltowi z Rivii odnaleźć Dziki Gon. Biały Wilk miał bowiem sprawę do Króla Gonu, od którego chciał odzyskać swoją ukochaną Yennefer. Żmije pomogli mu, jako, że wiele lat temu na szlaku, Geralt ocalił Letho.
Drużyna wiedźminów odnalazła Dziki Gon w Midinváerne, noc magii. Cała czwórka pomogła Geraltowi walczyć z elfami, jednak wrogów było zwyczajnie zbyt wielu. Piątka wiedźminów przegrałaby walkę, gdyby nie Geralt, który przerwał ją, idąc z Eredinem na układ. Wymienił samego siebie w zamian za czarodziejkę Yennefer której poszukiwał. Odchodząc, wilk poprosił aby czwórka zadbała o jego ukochaną.
Układ z Emhyrem[]
Wiedźmin i jego przyjaciele opiekowali się czarodziejką tak jak obiecali. W pewnym momencie jednak, Yennefer zaczęła sprawiać kłopoty, ponieważ cierpiąca na amnezję nie kontrolowała się w pełni. Ostatecznie jej wybryki sprawiły, że wiedźmini skończyli w Nilfgaardzkim więzieniu, gdzie odwiedził ich sam cesarz, Emhyr var Emreis, który zaoferował wiedźminom współpracę. Mieli oni zabijać na jego polecenie królów północy, w zamian za to, cesarz obiecał im wolność i pomoc w odbudowaniu ich szkoły.
Zamach na Foltesta[]
Wiedźminowi przydzielono bardzo ważne zadanie, jakim miało być zabicie króla Temerii, Foltesta, najsilniejszego z władców północy.
Wyruszył do Wyzimy i przedostał się do pałacu królewskiego. W pałacu przebywał akurat wiedźmin Cechu Wilka, Geralt. Królobójca, nieświadomy obecności Białego Wilka zabił strażników przy sali audiencyjnej króla i ruszył do ataku. Drugi wiedźmin zorientował się, że coś jest nie tak i prędko zauważył trupy. Geralt zainterweniował w momencie, kiedy zabójca dopadł już do króla, kopiąc go i przygotowując się do zadania ostatniego, śmiertelnego ciosu.
Dwaj wiedźmini starli się w pojedynku, który zabójca wygrywał przez większość czasu, jako, że używał on dwóch, krótszych ostrzy i poruszał się szybciej od napastnika, zaskoczonego i zmuszonego do nagłej i chaotycznej walki. Geralt został przez niego powalony, jednak odpiął od pasa sakwę z monetami którą rzucił w twarz wiedźmina. Królobójca rozciął sakwę z rozpędu, a monety z niej oślepiły go na krótki moment. Jego przeciwnik wykorzystał to, natychmiast wstając i odcinając wiedźminowi rękę. Następnie Biały Wilk ranił go śmiertelnie w pierś.
Wiedźmin upadł, brocząc krwią i zesztywniał na pałacowej posadzce. Po jego śmierci, Geralt ściągnął mu maskę, odkrywając, że niedoszły zabójca Foltesta był znanym mu wiedźminem.
Po śmierci[]
Zaraz po śmierci, jego ciało przeszukali pałacowi medycy, a następnie przekazali je Triss Merigold. Czarodziejka przestudiowała zwłoki, potwierdzając, że był on wiedźminem, a jego wieku nie dało się określić. Zaznaczyła również, że nie nosił żadnego medalionu symbolizującego przynależność cechową.