| Wiedźmak | |
|---|---|
| |
| Szczegóły | |
Występowanie |
wiedźmak grasuje na szlakach, gdzie pełno potworów, a zimuje w ponurych twierdzach, knując i ćwicząc walkę. |
Odporności |
wiedźmaków nie imają się żadne choroby; bywają odporni na jady i uroki, albowiem sami są zaczarowani. |
Podatności |
uciekają na dźwięk świątynnego dzwonu, są chutliwi, łasi na dziewki i jeszcze bardziej na srebro. |
Taktyka |
wiedźmak jest mistrzem miecza i podstępnych czarów. |
Składniki alchemiczne |
biegli w alchemii, warzą eliksiry, po których mają świecące ślepia. |
Dziennik[]
- Wiedźmak przez niektórych zwan bywa wiedźminem. A wzywać onego wielce jest niebezpiecznie. Wżdy trzeba, bo kiedyć przeciw potworu a plugastwu niczym nie uradzi, wiedźmak uradzi. Baczyć jeno warto, coby wiedźmaka nie dotykać, bo od tego oparszywieć można. A dziewki przed nim kryć, bo wiedźmak chutliwy jest ponad wszelką miarę. Chociaż wiedźmak wielce chciwy a na złoto łasy, nie dać jemu więcej jako: za utopca - srebrny grosz albo półtorak, za kotołaka - srebrne grosze dwa, za wąpierza - srebrne grosze cztery.