Syrena

Syreny (zwane przez mieszkańców wysp Skellige Havfrue) – kobiety o ludzkim ciele z ogonem ryby. Występują w książce Miecz przeznaczenia w opowiadaniu pod tytułem Trochę poświęcenia. Zamieszkują podwodne królestwo, którego granice „przypadkiem” przekroczyli poławiacze pereł. Mimo, że raczej nie ingerują w świat na powierzchni, to potrafią być agresywne i zaciekle bronić swego. Jeśli ktoś nie posiada nadzwyczajnych zdolności przeżycia pod wodą to lepiej z nimi nie zadzierać.

Znane Syreny

• Sh'eenaz

Wiedźmin 3: Dziki Gon

W grze Wiedźmin 3 pojawiają się tylko na wyspach Skellige. W odróżnieniu od bardzo podobnych echidn, syreny pojawiają się w okolicach oddalonych od stałego lądu. Mają dwie formy - potworną z paszczą pełną kłów i ostrymi szponami, oraz ludzką z długimi włosami, ładnymi twarzami czy obfitym biustem. Syreny nie należą do istot, z którymi można negocjować. Gdy tylko się zbliżamy, atakują zarówno drogą powietrzną, wzbijając się na swoich wielkich skrzydłach, jak i morską.

Ciekawostki

• Męskim odpowiednikiem syren są trytony,
• Syreny używają śpiewnej wersji Starszej Mowy,
• Jedyną znaną z imienia syreną jest Sh'eenaz – kochanka Aglovala, księcia Bremervoord,
• Istotami spokrewnionymi z syrenami są morszczynki, nereidy, echidny oraz ryboludzie.
• Po zabiciu syreny ta przyjmuje ludzką formę. Można więc sądzić, że to jest jej naturalny wygląd.
• Podczas zadania z olbrzymem możemy zdobyć róg Hornvali, który ogłupia syreny.

Syrenka wynurzyła się z wody do połowy ciała i gwałtownie, ostro zachlapała dłońmi po powierzchni. Geralt stwierdził, że ma piękne, wręcz doskonałe piersi. Efekt psuł jedynie kolor - brodawki były ciemnozielone, a aureole wokół nich tylko nieco jaśniejsze. Zwinnie dopasowując się do nadbiegającej fali, syrenka wygięła się wdzięcznie, strzepnęła mokrymi, seledynowymi włosami i zaśpiewała melodyjnie.
— Miecz przeznaczenia, str. ??

Syrenka wyprysnęła nagle nad powierzchnię w fontannie wody. Przez moment wręcz stała na ogonie, potem spłynęła w fale, obróciła się na wznak, prezentując w całej okazałości to, co miała piękne
— Miecz przeznaczenia, str. ??