Wiedźmińska Wiki

Przenieśliśmy się! Gamepedia połączyła siły z Fandomem, w rezultacie czego ta wiki została połączona ze swoim odpowiednikiem na Fandomie. Wiki została zarchiwizowana; prosimy czytelników oraz edytorów o przeniesienie się na połączoną wiki na Fandomie. Kliknij, aby przejść do nowej wiki.

CZYTAJ WIĘCEJ

Wiedźmińska Wiki
Anna Henrietta
Tw3 journal henrietta
Module
|- Informacje
Przydomek / pseudonim(y)
Anarietta, Łasiczka
Rasa
Człowiek
Płeć
Kobieta
Kolor włosów
Kasztanowy
Kolor oczu
Niebieski
Tytuł(y)
Księżna Toussaint
Jaśnie Oświecona
Jej Miłość
Księżna Pani
Wasza Miłość
Narodowość
Toussaint
Profesja
Monarcha
Pochodzenie
Beauclair
Rodzina
Rajmund (mąż)
Syanna (siostra)
Adela Marta (prababka)
Notturna (ciotka)
Fringilla Vigo (krewna)
Ciri (krewna)
Karolina Roberta (babka)
Emhyr var Emreis (kuzyn)

Anna Henrietta - siostra Syanny , żona księcia Rajmunda , księżna Toussaint , była kochanka barda Jaskra.

Charakterystyka[]

Anna Henrietta to osoba temperamentna, oczekująca szybkich rezultatów. Sprawia wrażenie litościwej, lecz szybko zdolna jest skazać na szafot tych, którzy zawiedli.

Choć bywa impulsywna i ma skłonność do blichtru, nie można odmówić jej zmysłu dedukcji, inteligencji czy odwagi. Potrafi być bardzo stanowcza. W trakcie śledztwa w sprawie Bestii z Beauclair, pomimo słów Geralta i Damiena, nie daje się przekonać i narażając własne życie bierze z nimi udział w kilku operacjach.

Uwielbiana przez wszystkich poddanych władczyni .

Wygląd[]

Anna Henrietta ma długie kasztanowe włosy , niebieskie oczy i jasną karnację .

Historia[]

To porywcza i zmienna kobieta. Około siedmiu lat przed przyjazdem Geralta do Toussaint, kiedy Rajmund był w Cintrze, Jaskier rozkochał w sobie księżną, którą sam pieszczotliwie nazywał Łasiczką. Romans trwał jakieś dwa miesiące, jednak kiedy ludzie zaczęli o nich mówić, Jaskier prędko opuścił księstwo. Zaraz po powrocie książę Rajmund dowiedział się o niewierności żony i kazał zabić Jaskra oraz wyciąć mu serce, chcąc później zmusić Anariettę do zjedzenia owego organu. Na szczęście trubadur zdołał uciec, a zazdrosny małżonek zmarł na apopleksję. Jaskier, wędrując z Geraltem, dowiedział się o śmierci księcia i szybko powrócił do Anny Henrietty. Tam, rozstawszy się z wiedźminem, spędził pewien czas z księżną. Wkrótce jednak zdradził ją z jedną z arystokratek z jej świty, za co został skazany początkowo na śmierć, później wyrok zmieniono na wygnanie.

Tytuły[]

Jej oficjalnym i protokolarnym tytułem jest: Jaśnie Oświecona, nieoficjalnym: Jej Miłość, a familiarnym, używanym poza dworem: Xiężna Pani, lecz zawsze należy się do niej zwracać per Wasza Miłość. Przez poddanych bywa również, zdrobniale od Anny Henrietty, nazywana Anariettą.

Gry[]

Wiedźmin 3: Krew i wino[]

W Toussaint w okrutny i tajemniczy sposób zostają zamordowani dwaj wysoko urodzeni rycerze. Morderca pozostaje nieuchwytny, a poddani księżnej przypisują zbrodnie nadnaturalnej istocie, którą nazywają Bestią z Beauclair. Zaniepokojona Anna Henrietta wysyła Palmerina de Launfal i Miltona de Peyrac-Peyrana do ogarniętych wojną Królestw Północy, by odnaleźli i sprowadzili do księstwa wiedźmina Geralta z Rivii. Tymczasem na krótko przed przyjazdem Białego Wilka do Toussaint dochodzi do morderstwa hrabiego de la Croix. Wiedźmin po zbadaniu okoliczności śmierci hrabiego przybywa na arenę turniejową, gdzie Anarietta patronuje pojedynkom rycerskim. W końcu dochodzi do starcia Guillauma de Launfal z szarlejem, sytuacja wymyka się jednak

spod kontroli i rozwścieczony potwór poważnie rani młodego rycerza. Z odsieczą przybywa mu Geralt z Palmerinem i po żmudnej walce wiedźmin bierze nad szarlejem górę. Księżna jest zachwycona popisem umiejętności Geralta, który zdaje się jednak nie podzielać bezrefleksyjnej radości Anarietty.

Jaśnie Oświecona zabiera wiedźmina na spacer po błoniach turniejowych, naświetla mu dokładnie sprawę morderstw oraz poznaje go z kapitanem gwardii pałacowej - Damienem de la Tour. Xiężna wyjaśnia Geraltowi, że dotychczasowe ofiary Bestii to szlachcice, którzy nie przestrzegali ostatnio pięciu zasad kodeksu rycerskiego. Wiedźmin z księżną dochodzą do wniosku, że kolejnym celem Bestii może być Milton, który w przebraniu zająca bierze udział w pałacowej zabawie. Geralt i Anarietta pędzą na wierzchowcach w kierunku ogrodów pałacowych, aby odnaleźć ukrywającego się Miltona zanim zrobi to morderca. Po wygraniu konkursowych konkurencji i rozwiązaniu rebusu ułożonego z elementów ukrytych w wygranych  przedmiotach wiedźmin i księżna dowiadują się, że baron de Peyrac-Peyran ukrywa się w szklarni. Gdy wiedźmin dociera na miejsce Milton pada już martwy z rąk Bestii. Geralt rzuca się w pościg za mordercą, co zresztą prawie przypłaca własnym życiem, w newralgicznym momencie ratuje go jednak niespodziewanie sam Regis.

Podczas gdy księżna oczekuje na przyniesienie głowy zabójcy, Geralt dzięki Emielowi Regisowi poznaje tożsamość mordercy, którym jest Dettlaff van der Eretein - wampir wyższy, a tym samym przyjaciel cyrulika. Na jaw wychodzi również fakt, że Dettlaff zabija ponieważ jest szantażowany przez porywaczy jego kochanki Rheny. Gdy Geralt zdobywa dość enigmatyczne poszlaki na temat szantażystów udaje się do Anny Henrietty, by zdać jej raport. Jaśnie Oświecona stanowczo nie jest zadowolona z przebiegu spraw. Zarówna ona jak jak i kapitan gwardii książęcej są oburzeni propozycją wiedźmina, by spróbować dogadać się z Dettlaffem i pomóc mu odzyskać jego ukochaną. Z braku innych tropów, Anarietta ostatecznie przystaje jednak na ofertę Geralta. Dzięki pomocy księżnej i jej kipera wiedźmin dowiaduje się, że szantażyści pili wino Sangreal, które jest tworzone specjalnie dla książęcej rodziny.

Geralt, Anna Henrietta i Damien de la Tour ruszają po zmroku do winnicy Castel Ravello, by sprawdzić czy wino przeznaczone na książęcy stół nie zostało skradzione. Na miejscu okazuje, że właściciel winnicy - Fabricio, w tajemnicy sprzedał za dużą sumę pieniędzy kilka beczek Sangrealu prawdopodobnym szantażystom Dettlaffa. Zarządca winnicy popada błyskawicznie w niełaskę gniewnej Anny Henrietty, która skazuje go na areszt za zdradę stanu. Dzięki zeznaniom Fabricia Geralt i Damien otrzymują szansę na złapanie ludzi pracujących dla szantażystów. Podczas gdy Geralt zastawia na bandytów pułapkę z fałszywą dostawą wina, księżna mimo próśb wiedźmina obserwuje rozwój wydarzeń. Wkrótce dochodzi do jatki, w której zwycięstwo odnosi Geralt i ludzie Damiena de la Tour. Po przesłuchaniu jednego z wynajętych zbirów księżna i jej świta poznają zarys tożsamości człowieka związanego bezpośrednio z szantażystami - jest nim szlachcic, który każe się nazywać Cintryjczykiem.

Ludzie Damiena de la Tour po krótkim zwiadzie w mieście szybko wpadają na trop Cintryjczyka. Ma się on pojawić w towarzystwie śpiewaczki Cecylii Belante na przyjęciu organizowanym przez klub Mandragora w posiadłości Oriany. Księżna wraz z wiedźminem udaje się incognito na przyjęcie i po jakimś czasie znajdują pokój, w którym zameldowała się Cecylia i jej cintryjski towarzysz. W środku bohaterowie zastają jedynie świeżego trupa śpiewaczki i otwarta okiennicę, przez którą uciekł szlachcic. Podczas gdy Geralt rusza jego tropem, księżna wzywa straż i właścicielkę rezydencji - Orianę. Wiedźmin wpada zaś do sąsiedniego pokoju, gdzie odnajduje ślady walki. Wkrótce dołączają do niego Anarietta, Oriana i jej straż. Właścicielka domu zaprasza księżną i wiedźmina na rozmowę, w której wyjaśnia, że to ona natknęła się na buszującego w jej pokoju Cintryjczyka, po czym po krótkiej walce wypchnęła go przez okno. Po krótkiej rozmowie i analizie dotychczasowych poszlak księżna dochodzi do wniosku, że w gronie szantażystów jest prawdopodobnie jej wygnana przed laty siostra - Syanna. Razem z Geraltem ustala też miejsce pobytu szantażystów, którym jest kasztel Dun Tynne. Nagle do trójki rozmówców niespodziewanie dołączają Emiel Regis i sam Dettlaff, którego cyrulik przedstawia księżnej jako swojego przyjaciela z Nazairu. Anarietta nieświadoma tego, że siedzi oko w oko z Bestią z Beauclair, zaczyna z Dettlaffem przyjacielsko dyskutować. Zdenerwowany obecnością Dettlaffa Geralt odciąga na chwilę od stołu Regisa, by poinformować go o nowych postępach w śledztwie. Wspólnie też ustalają, żeby na czas ataku na Dun Tynne Dettlaffa należy trzymać na dystans.

Anna Henrietta tymczasem jest zabawiana rozmową przez Dettlaffa. Przyjaciel Regisa robi na księżnej bardzo pozytywne wrażenie. Anarietta wkrótce z Geraltem opuszcza posiadłość Oriany i informuje go, że w szturmie na kasztel Dun Tynne wspierać go będzie jej gwardia.

Po zdobyciu kasztelu okazuje się, że Rhena i Syanna to jedna i ta sama osoba. Siostra Jaśnie Oświeconej szantażowała Dettlaffa pozorując własne porwanie, by zmusić wampira do wypełnienia jej krwawej zemsty. Anna Henrietta początkowo nie daje wiary oskarżeniom wiedźmina, dla bezpieczeństwa Syanny i samego księstwa postanawia jednak uwięzić siostrę w iluzorycznej Krainie Tysiąca Baśni. Tymczasem wściekły Dettlaff, który odkrył prawdę o Sylvii Annie rozkazuje okolicznym wampirom zaatakowanie Beauciar. Miasto spływa krwią, a sama księżna udaje się do ukrycia w jej pałacu.

W tym czasie Geralt i Regis muszą znaleźć Dettlaffa i przerwać rzeź odbywającą się na ulicach stolicy księstwa.

Dane z gry GWINT: Wiedźmińska Gra Karciana[]

Wpis z Księgi Nagród[]

Zwój 1: Księżna Anna Henrietta ma wiele zalet: jest szczodra, życzliwa i wrażliwa na los prostego człowieka. Gdyby jeszcze miała ociupinę więcej cierpliwości i dystansu do siebie… Ach, co by to była za władczyni!

Zwój 2: Bard Jaskier, którego z Anną Henriettą łączyło onegdaj gorące uczucie, opisał ją taką oto strofą: „Oto najbardziej niestałe zjawiska, jakem spotkał do tej pory: górska pogoda i Xiężnej humory”.

Zwój 3: I choć nie jest to najlepszy epigramat, jaki wyszedł spod pióra tego znamienitego poety, to dobrze oddaje problem: Anna Henrietta zmieniała zdanie nagle i bez ostrzeżenia. A wówczas na dwór padał blady strach.

Zwój 4: Bo kiedy księżna była w dobrym nastroju, lekką ręką rozdawała fortuny i szlacheckie tytuły. Ale kiedy coś ją wytrąciło z równowagi… Po bruku Beauclair toczyły się głowy, a pałacowe marmury ociekały krwią.

Skrzynia 1: Anna Henrietta w życiu nie trzymała w ręku miecza, nie studiowała memuarów wielkich wodzów ani historii Kontynentu. Mimo to, odnosi na wojnie niemałe sukcesy. Jaka jest jej tajemnica? Otóż do niewielkiego księstwa ściągają z całego świata rycerze zwabieni opowieściami o jej pięknie i uroku. Aby zyskać jej przychylność, ucałować kraj jej sukni, gotowi są na każde poświęcenie. Księżna podziwia ich wyczyny z bezpiecznej odległości, w otoczeniu dwórek - skąd posyła galopującym na zatracenie śmiałkom promienne uśmiechy.

Skrzynia 2: Księżna Anna Henrietta poświęca wiele uwagi swemu wyglądowi: prędzej dałaby się pociąć, nim pokazałaby się dwa razy w tej samej sukni, nie opuści pałacowych komnat, nim dwórki nie ułożą jej niesfornych loków w idealnie symetryczną koafiurę. Ale jeśli wymaga tego okazja, Anarietta w mgnieniu oka zrywa z siebie krępujące ruch suknie i dosiada rączego wierzchowca, by pognać za przygodą.

Skrzynia 3: Jako, że Toussaint jest lennem potężnego cesarstwa Nilfgaardu, Anna Henrietta nigdy nie musiała walczyć z wrogiem w obrębie swych granic. Nic zatem dziwnego, że straż Beauclair miała większą wprawę w paradowaniu, niż w walce. Kiedy z przepastnych kawern rozciągających się pod stolicą księstwa wyłoniły się wampiry i inne krwiożercze bestie, odziani w szmelcowane zbroje i bufiaste kaftany piechurzy zostali więc zdziesiątkowani. Ale ci, którzy przeżyli… O, ci są już naprawdę zaprawieniu w boju.

Dane z książek Sapkowskiego[]

Pierwsza z kobiet miała ostry i zadarty nos, a jej niebieskie oczy przenikliwe i jakby lekko zgorączkowane. Kasztanowate włosy miała upięte misterną, iście artystyczną, podbudowaną aksamitnymi wstążkami koafiurę, dopracowaną w najmniejszych niuansach, wliczając w to bezbłędnie geometryczny półksiężycowaty loczek na czole. Góra wydekoltowanej sukni mieniła się tysiącem błękitnych i liliowych prążków na czarnym tle, dół był czarny, gęsto usiany regularnym deseniem maleńkich złotych chryzantemek. Szyję i dekolt - niby skomplikowane rusztowanie albo klatka - więził kunsztownymi esami i floresami naszyjnik z laki, obsydianu, szmaragdów i lapis lazuli, zakończony jadeitowym krzyżem, wpadającym niemalże między małe, podparte obcisłym stanem piersi. Karo dekoltu było duże i głębokie, odsłonięte drobne ramiona kobiety zadawały się nie gwarantować dostatecznego oparcia - Geralt w każdej chwili oczekiwał że suknia zsunie się z biustu. Ale nie zsuwała się, utrzymywała we właściwej pozycji przez tajemnicze arkana krawiectwa i bufory bufiastych rękawów.


Pani Jeziora, str. 68

Dane z pozostałych źródeł[]

  • – (...) druidów nie ma nad Loc Monduirn. Od blisko miesiąca. Powędrowali Doliną Sansretour do Toussaint, pod opiekuńcze skrzydła księżnej Anarietty z Beauclair, mającej słabość do przeróżnych cudaków, pomyleńców i rarogów. Chętnie udzielającej takowym azylu w swoim bajkowym kraiku.

Ciekawostki i inne informacje[]

  • Wygnała ze swojego księstwa jednego z gości za to, że zanucił ballade Jaskra w jej obecności .
  • Głosu Annie Henrietcie użyczyła Agnieszka Grankowska .
  • Miała romans z Jaskrem.

Galeria[]

Wiedźmin 3 Krew i Wino[]

Gwint[]

Inne[]